" Ο Eru, o Ένας, που στην Arda ονομάζεται Iluvatar, πρώτα δημιούργησε τους Ainur, τους Ιερούς,
που ήταν παιδιά της σκέψης του, κι αυτοί ήταν μαζί του πριν γίνει οτιδήποτε άλλο. Και τους μίλησε προτείνοντάς τους θέματα μουσικά. Κι αυτοί έψαλλαν ενώπιόν του και αυτός χαιρόταν. Για πολύ καιρό όμως ο καθένας έψαλλε μόνος, ή λίγοι μαζί, ενώ οι υπόλοιποι άκουγαν. Γιατί ο καθένας αντιλαμβανόταν μόνο εκείνο το μέρος του νου του Iluvatar απ'το οποίο προερχόταν, και στην κατανόηση των αδελφών τους προχωρούσαν πολύ αργά.Όμως ακούγοντας έφτασαν σε βαθύτερη κατανόηση και αύξαναν σε ομόνοια και αρμονία.
Και ήρθε ο καιρός που ο Iluvatar κάλεσε όλους τους Ainur μαζί και τους φανέρωσε ένα θέμα όλο δύναμη, αποκαλύπτοντάς τους πράγματα μεγαλύτερα και ωραιότερα από ό,τι τους είχε ως τώρα αποκαλύψει. Και η δόξα της αρχής του και το μεγαλείο του τέλους του άφησε έκπληκτους τους Ainur, έτσι ώστε υποκλίθηκαν μπροστά στον Iluvatar και σιώπησαν.
Τότε ο Iluvatar τους είπε:
" Από το θέμα που σας φανέρωσα, επιθυμώ τώρα εσείς να κάνετε όλοι μαζί αρμονικά μια Μεγάλη Μουσική. Κι επειδή σας έχω δώσει με την Άφθαρτη Φλόγα, θα δείξετε τις ικανότητές σας διανθίζοντας αυτό το θέμα, ο καθένας ελεύθερα με τις δικές του σκέψεις και επινοήσεις. Εγώ όμως θα καθίσω και θα ακούω και θα χαίρομαι, που εσείς έχετε αφυπνίσει κι έχετε κάνει τραγούδι μια τόσο μεγάλη ομορφιά".
Τότε οι φωνές των Ainur, σαν άρπες και λαγούτα, φλογέρες και τρομπέτες, βιόλες και αρμόνια και σαν αμέτρητες χορωδίες που ψάλλουν με λόγια, άρχισαν να διαμορφώνουν το θέμα του Iluvatar σε μεγαλειώδη μουσική και ο ήχος της υψώθηκε σε ατελείωτες εναλλασσόμενες μελωδίες πλεγμένες αρμονικά, που πέρασαν και απλώθηκαν σε ύψη και σε βάθη που ο ήχος δεν είχε ξαναπάει και οι τόποι που κατοικούσε ο Iluvatar γέμισαν και ξεχείλισαν και έτσι η μουσική και ο αντίλαλός της απλώθηκαν ως το Κενό, που δεν ήταν άδειο πια. Ποτέ ξανά οι Ainur δεν έφτιαξαν μουσική σαν κι αυτήν, αν και λέγεται ότι θα γίνει ακόμη καλύτερη μπροστά στον Iluvatar από τις χορωδίες των Ainur και των Παιδιών του Iluvatar μετά το τέλος των ημερών. Τότε τα θέματα του Iluvatar θα παιχτούν σωστά και θα αποκτήσουν Οντότητα τη στιγμή που θα προφερθούν, γιατί τότε όλοι θα καταλάβουν απόλυτα το σκοπό του Iluvatar για το ρόλο τους και ο καθένας θα κατανοήσει τον άλλο και ο Iluvatar θα δώσει στις σκέψεις τους τη μυστική φωτιά, επειδή θα είναι πολύ ευχαριστημένος.
Τώρα όμως, ο Iluvatar καθόταν και άκουγε, και για πολύ καιρό του φαινόταν ότι στη μουσική δεν υπήρχαν ελλατώματα. Αλλά καθώς το θέμα εξελισσόταν, γεννήθηκε στην καρδιά του Melkor η επιθυμία να συμπεριλάβει θέματα της δικής του φαντασίας, που δεν εναρμονίζονταν με το θέμα του Iluvatar. Γιατί επιζήτησε μέσα απ'αυτά να αυξήσει τη δύναμή του και τη δόξα του ρόλου που του είχε ανατεθεί. Στον Melkor, απ'όλους τους Ainur, είχαν δωθεί τα μεγαλύτερα χαρίσματα δύναμης και γνώσης και είχε μερίδιο και σ'όλα τα χαρίσματα των αδελφών του. Είχε πάει συχνά μονάχος στους κενούς τόπους αναζητώντας την Άφθαρτη Φλόγα. Γιατί μέσα του έκαιγε η επιθυμία να δώσει Ύπαρξη σε δικά του πράγματα. Και του φαινόταν πως ο Iluvatar δεν είχε λάβει καθόλου υπόψη του το Κενό, κι αυτός δεν είχε υπομονή να το βλέπει άδειο. Δε βρήκε, όμως, τη Φωτιά, γιατί αυτή βρίσκεται με τον Iluvatar. Και επειδή καθόταν μόνος του, είχε αρχίσει να έχει δικές του σκέψεις, διαφορετικές από αυτές των αδελφών του.
Μερικές από αυτές τις σκέψεις τις περιέλαβε τώρα στη μουσική του και αμέσως δημιουργήθηκε κακοφωνία γύρω του και πολλοί από αυτούς που έψαλλαν κοντά του απελπίστηκαν και η σκέψη τους ταράχτηκε και η μουσική τους κόμπιασε. Μερικοί όμως άρχισαν να εναρμονίζουν τη μουσική τους με τη δική του αντί με τη σκέψη που είχαν αρχικά. Τότε η κακοφωνία του Melkor απλώθηκε ακόμα περισσότερο κι οι μελωδίες που είχαν ακουστεί πριν βούλιαξαν σε μια θάλασσα από ταραγμένους ήχους. Ο Iluvatar όμως καθόταν και άκουγε ώσπου λες και σηκώθηκε ολόγυρα στο θρόνο του και λυσσομανούσε θύελλα, μαύρα κύματα που πολεμούσαν το ένα το άλλο μ'ατέλειωτο θυμό που δεν έλεγε να καταλαγιάσει.
Τότε ο Iluvatar σηκώθηκε και οι Ainur είδαν πως χαμογελούσε. Και σήκωσε ψηλά το αριστερό του χέρι κι ένα καινούριο θέμα ξεκίνησε μες στη θύελλα, όμοιο και όμως ταυτόχρονα ανόμοιο με το προηγούμενο, και δυνάμωσε και πήρε νέα ομορφιά. Αλλά η κακοφωνία του Melkor ξεσηκώθηκε αγριεμένα να αντιπαλέψει μαζί του και έγινε πάλι πόλεμος των ήχων πιο βίαιος από πριν, όσπου πολλοί από τους Ainur τρόμαξαν και δεν έψαλλαν πια και κυριάρχησε ο Melkor. Τότε σηκώθηκε πάλι ο Iluvatar και οι Ainur είδαν ότι η όψη του ήταν αυστηρή. Και σήκωσε ψηλά το δεξί του χέρι , και να! ένα τρίτο θέμα γεννήθηκε μέσα στη σύγχυση, και δεν έμοιαζε με τα άλλα. Γιατί στην αρχή φάνηκε απαλό και γλυκό, ένα κυματάκι ήχων απαλών με γλυκιές μελωδίες. Όμως ήταν αδύνατο να καταπνιγεί και απόκτησε από μόνο του δύναμη και βάθος. Και φαινόταν, τέλος, πως υπήρχαν δύο μουσικές που εξελίσσονταν ταυτόχρονα μπροστά στο θρόνο του Iluvatar, εντελώς αντίθετες. Η μία ήταν βαθιά, πλατιά και όμορφη, αργή όμως και δεμένη με μια αμέτρητη λύπη, απ'όπου κυρίως ερχόταν και η ομορφιά της. Η άλλη είχε αποκτήσει τώρα μια δική της συμφωνία. Ήταν όμως δυνατή και μάταιη και επαναλαμβανόταν ασταμάτητα. Είχε λίγη αρμονία, αλλά μάλλον μια κραυγαλέα συμφωνία, λες και πολλές τρομπέτες σάλπιζαν στριγκά τις ίδιες λίγες νότες.Και προσπαθούσε να πνίξει την άλλη μουσική με τη βία της φωνής της, όμως φαινόταν ότι τις πιο θριαμβικές νότες της τις έπαιρνε ή άλλη και τις ύφαινε στο δικό της μεγαλοπρεπές σχέδιο.
Και στη μέση αυτής της διαμάχης, που τα ανάκτορα του Iluvatar τραντάζονταν κι ένα τρεμούλιασμα έφτανε ώς τους τόπους που η ησυχία δεν είχε ποτέ ως τότε ταραχτεί, o Iluvatar σηκώθηκε για τρίτη φορά και η όψη του ήταν τρομερή. Μετά σήκωσε και τα δυο του χέρια ψηλά και με μια συγχορδία, βαθύτερη κι από την Άβυσσο, ψηλότερη κι από τον Ουρανό, διαπεραστική σαν το φως της ματιάς του Iluvatar, η Μουσική έπαψε.
Τότε ο Iluvatar μίλησε και είπε:
"Μεγάλοι είναι οι Ainur και μεγαλύτερος ανάμεσά τους είναι ο Melkor. Αλλά για να γνωρίζει αυτός, όπως και όλοι οι Ainur, ότι εγώ είμαι ο Iluvatar, όλα όσα έχετε ψάλει θα σας τα φανερώσω για να δείτε τι έχετε φτιάξει. Κι εσύ Melkor, θα δεις ότι κανένα θέμα δεν μπορεί να παιχτεί αν δεν έχει την αρχική πηγή του σ'εμένα, ούτε μπορεί κανείς ν'αλλάξει τη μουσική παρά τη θέλησή μου. Γιατί αυτός που θα το προσπαθήσει θα αποδειχτεί δικό μου όργανο για να επινοηθούν πράγματα ακόμα πιο υπέροχα, τα οποία αυτός δεν είχε ούτε καν φανταστεί".
Τότε οι Ainur φοβήθηκαν και δεν καταλάβαιναν ακόμα τα λόγια που τους έλεγε. Και ο Melkor γέμισε ντροπή, από την οποία προήλθε κρυφός θυμός. Αλλά ο Iluvatar σηκώθηκε μεγαλόπρεπα και άφησε τους ωραίους τόπους που είχε φτιάξει για τους Ainur. Και οι Ainur τον ακολούθησαν.
Όταν όμως έφτασαν στο Κενό,ο Iluvatar τους είπε:
"Δείτε τη Μουσική σας!" και τους έδειξε ένα όραμα, δίνοντάς τους ταυτόχρονα όραση εκεί που πριν είχαν μόνο ακοή. Και είδαν ένα νέο Κόσμο που εμφανίστηκε μπροστά τους, και ήταν σφαιρικός μέσα στο Κενό, κι εκεί μέσα στηριζόταν αλλά δεν ήταν σαν κι αυτό. Κι όπως κοιτούσαν και θαύμαζαν, ο Κόσμος αυτός άρχισε να ξεδιπλώνει την ιστορία του και τους φάνηκε πως ζούσε και μεγάλωνε. Και αφού οι Ainur κοίταξαν για αρκετή ώρα σιωπηλοί, ο Iluvatar είπε ξανά:
"Δείτε τη Μουσική σας! Αυτό είναι το αποτέλεσμα της μουσικής σας τέχνης. Και ο καθένας σας θα δει να συμπεριλαμβάνονται εκεί μέσα, ανάμεσα στο σχέδιο που σας έδωσα, όλα εκείνα που μπορεί να φαίνεται ότι ο καθένας σας μόνος του επινόησε ή πρόσθεσε. Κι εσύ, Melkor, θα ανακαλύψεις όλες τις πιο κρυφές σκέψεις του νου σου και θα διακρίνεις ότι δεν αποτελούν παρά μέρος του όλου και συνεισφορά στη δόξα του".
Και για άλλα πολλά μίλησε ο Iluvatar στους Ainur τότε και, επειδή θυμόνταν τα λόγια του και γνώριζαν τη μουσική που ο καθένας είχε φτιάξει, οι Ainur γνωρίζουν πολλά από αυτά που ήταν, και είναι, και πρόκειται να έρθουν, και λίγα είναι αυτά που δεν βλέπουν. Όμως υπάρχουν και μερικά πράγματα που δεν μπορούν να δουν, ούτε μόνοι, ούτε μαζί, γιατί σε κανέναν έξω από τον εαυτό του δεν έχει αποκαλύψει όλα όσα έχει στο νου του ο Iluvatar. Και σε κάθε εποχή εμφανίζονται πράγματα καινούρια που δεν τα'χει προβλέψει κανείς, γιατί δεν προέρχονται από το παρελθόν. Κι έτσι, καθώς αυτό το όραμα του Κόσμου ξετυλιγόταν μπροστά τους, οι Ainur είδαν ότι περιείχε πράγματα που δεν τα είχαν σκεφτεί. Και είδαν έκπληκτοι τον ερχομό των Παιδιών του Iluvatar και τον τόπο διαμονής που είχε ετοιμαστεί για αυτά. Και διέκριναν ότι κι αυτοί οι ίδιοι με τη μουσική τους είχαν ασχοληθεί με την προετοιμασία αυτού του τόπου, χωρίς να γνωρίζουν πως η μουσική αυτή είχε πέρα από την ομορφιά της και κάποιον άλλο σκοπό. Γιατί τα Παιδιά του Iluvatar ήταν αποκλειστικά δική του επινόηση. Και ήρθαν με το τρίτο θέμα και δεν υπήρχαν στο θέμα που τους είχε προτείνει στην αρχή ο Iluvatar και κανείς από τους Ainur δε συμμετείχε στη δημιουργία τους. Γι'αυτό, μόλις τα είδαν, τα αγάπησαν ακόμα περισσότερο, γιατί ήταν όντα διαφορετικά από αυτούς, παράξενα κι ελεύθερα. Και σ'αυτό ξαναείδαν το νου του Iluvatar να αντικατοπτρίζεται και γνώρισαν λίγο περισσότερο τη σοφία του, που διαφορετικά θα'χε παραμείνει κρυφή ακόμα κι από τους Ainur.
Λοιπόν, τα Παιδιά του Iluvatar είναι τα Ξωτικά και οι Άνθρωποι, οι Πρωτογέννητοι και οι Επόμενοι. Κι ανάμεσα σε όλα τα θαυμάσια του Κόσμου, τις τεράστιες αίθουσες και τους χώρους του και τις περιστρεφόμενες φωτιές του, ο Iluvatar διάλεξε έναν τόπο για κατοικία τους στα Βάθη του Χρόνου κι ανάμεσα στα αμέτρητα αστέρια. Και αυτός ο τόπος μπορεί να φανεί σαν κάτι πολύ μικρό για όποιον υπολογίζει μόνο το μεγαλείο των Ainur και όχι την τρομερή τους οξύτητα. Σαν κι αυτόν που θα πάρει όλο το χώρο της Arda για να θεμελιώσει μια κολόνα κι εκεί να την υψώσει ώσπου ο κώνος της κορυφής της να γίνει πιο μυτερός κι από βελόνα. Ή σαν αυτόν που μόνο θα μετρήσει την ατέλειωτη απεραντοσύνη του Κόσμου, τον οποίο ακόμη φτιάχνουν οι Ainur, και όχι τη λεπτομερή ακρίβεια με την οποία δίνουν σχήμα σε όλα τα πράγματα εκεί μέσα. Αλλά όταν οι Ainur είδαν αυτό τον τόπο κατοικίας σε όραμα και είδαν τα Παιδιά του Iluvatar να εγείρονται από κει, τότε πολλοί από τους πιο μεγάλους έστρεψαν τη σκέψη και την επιθυμία τους προς εκείνο τον τόπο. Κι απ'αυτούς κυριότερος ήταν ο Melkor, όπως και στην αρχή ήταν ο πιο μεγάλος από τους Ainur που έλαβαν μέρος στη Μουσική. Και υποκρινόταν, ακόμα και στον εαυτό του στην αρχή, πως επιθυμούσε να πάει εκεί και να τα τακτοποιήσει όλα για το καλό των Παιδιών του Iluvatar, ελέγχοντας την αναστάτωση από τη ζέστη και το κρύο που τον διαπερνούσαν. Όμως αυτός μάλλον επιθυμούσε να υποτάξει στη θέλησή του και τα Ξωτικά και τους Ανθρώπους, επειδή ζήλευε τα δώρα με τα οποία ο Iluvatar υποσχέθηκε να τους προικίσει. Και ακόμη επιθυμούσε κι αυτός να έχει υπηκόους και υπηρέτες και να τον αποκαλούν Αφέντη και να εξουσιάζει τη θέληση των άλλων.
Αλλά οι άλλοι Ainur κοίταξαν τον τόπο εκείνο που βρισκόταν στους αχανείς χώρους του Κόσμου και που τα Ξωτικά ονομάζουν Arda, Γη. Και οι καρδιές τους αναγάλλιασαν στο φως και τα μάτια τους, βλέποντας τόσα χρώματα, γέμισαν χαρά. Αλλά εξαιτίας της βουής της θάλασσας ένιωσαν μεγάλη ανησυχία. Και παρατήρησαν τους ανέμους και τον αέρα και τα υλικά από τα οποία ήταν φτιαγμένη η Arda, το σίδερο και την πέτρα, το ασήμι και το χρυσάφι και πολλά άλλα: αλλά από όλα αυτά πιο πολύ παίνεσαν το νερό. Και λένε οι Eldar ότι στο νερό ζει ακόμα ο απόηχος της Μουσικής των Ainur περισσότερο παρά οπουδήποτε αλλού σ'αυτήν τη Γη. Και πολλά από τα Παιδιά του Iluvatar ακούνε ακόμα αχόρταγα τις φωνές της Θάλασσας, κι όμως δεν ξέρουν για ποιο πράγμα ακούνε.
Τότε ο Ainu, που τα Ξωτικά ονομάζουν Ulmo, έστρεψε τη σκέψη του στο νερό, και από όλους αυτός ήταν που είχε βαθύτερα διδαχτεί τη μουσική από τον Iluvatar. Για τον αέρα όμως και τους ανέμους είχε ασχοληθεί περισσότερο ο Manwe, ο ευγενέστερος από τους Ainur. Την υφή της Γης την είχε μελετήσει ο Aule, στον οποίο ο Iluvatar είχε δώσει δεξιοσύνη και γνώση ελάχιστα μικρότερη από του Melkor. Η απόλαυση όμως και η υπερηφάνεια του Aule βρίσκεται στη διαδικασία της κατασκευής και στο κατασκεύασμα και όχι στην ιδιοποίηση ή στη δική του εξουσία. Γι'αυτό δίνει και δεν αποθηκεύει και είναι ελεύθερος από έγνοιες.
Και ο Iluvatar μίλησε στον Ulmo και είπε:
" Δε βλέπεις πως εδώ σ'αυτό το μικρό βασίλειο στα Βάθη του Χρόνου ο Melkor κάνει πόλεμο στη δική σου επικράτεια; Έχει επινοήσει φοβερό κρύο και άμετρο κι όμως δεν έχει καταφέρει να καταστρέψει την ομορφιά των πηγών σου, ούτε τις καθάριες λίμνες σου. Κοίταξε το χιόνι και την περίτεχνη δουλειά του παγετού! Ο Melkor έχει επινοήσει θερμοκρασίες και φωτιές χωρίς μέτρο και δεν έχει καταφέρει να στεγνώσει τον πόθο σου ούτε έχει τελείως υποτάξει τη μουσική της θάλασσας. Εσύ κοίταξε μάλλον το ύψος και τη δόξα των συννέφων και τις πάντα διαφορετικές ομίχλες. Και άκουσε τη βροχή να πέφτει στη Γη! Και μέσα από αυτά τα σύννεφα πηγαίνεις πιο κοντά στον Manwe, το φίλο σου, που τον αγαπάς".
Τότε ο Ulmo αποκρίθηκε:
"Πραγματικά, το Νερό τώρα έχει γίνει ωραιότερο απ'ότι το φαντάστηκε η καρδιά μου, γιατί ούτε η μυστική μου σκέψη είχε συλλάβει τη χιονοστιβάδα, ούτε πουθενά σ'όλη μου τη μουσική δεν είχα περιλάβει τη βροχή που πέφτει. Θα πάω να βρω τον Manwe για να φτιάχνουμε πάντα μαζί μελωδίες για τη δική σου απόλαυση!"
Και ο Manwe και ο Ulmo από την αρχή είναι σύμμαχοι και σε όλα έχουν πιστά υπηρετήσει το σκοπό του Iluvatar.
Αλλά ενώ μιλούσε ακόμα ο Ulmo και, ενώ ακόμα οι Ainur κοιτούσαν το όραμα, αυτό απομακρύνθηκε και χάθηκε από τα μάτια τους. Και τους φάνηκε ότι εκείνη τη στιγμή διέκριναν ένα καινούριο πράγμα, τη Σκοτεινιά, που δεν τη γνώριζαν πριν παρά μόνο νοερά. Είχαν όμως γοητευτεί από την ομορφιά του οράματος και είχαν απορροφηθεί στο ξεδίπλωμα του Κόσμου που γεννήθηκε εκεί και ο νους τους γέμισε απ'αυτό. Γιατί η ιστορία δεν ήταν ολοκληρωμένη και τα γυρίσματα του χρόνου δεν ήταν ολοκληρωμένα όταν το όραμα απομακρύνθηκε. Και μερικοί έχουν πει ότι το όραμα διακόπηκε πριν την ολοκλήρωση της Κυριαρχίας των Ανθρώπων και πριν να σβήσουν οι Πρωτογέννητοι. Γιατί, αν και η Μουσική βρίσκεται παντού σε όλα, οι Valar δεν έχουν δει τις Μετέπειτα Εποχές ή το τέλος του Κόσμου.
Τότε δημιουργήθηκε ανησυχία ανάμεσα στους Ainur. Ο Iluvatar όμως τους κάλεσε και είπε:
"Γνωρίζω την επιθυμία του νου σας να υπάρξει πραγματικά αυτό που είδατε όχι μόνο στη σκέψη σας αλλά όπως υπάρχετε εσείς οι ίδιοι, και όμως διαφορετικά. Γι'αυτό λέγω: Ea! Γεννηθήτωσαν αυτά τα πράγματα! Και θα στείλω στο Κενό την Ακατάλυτη Φλόγα και αυτή θα βρίσκεται στην καρδιά του Κόσμου, και ο Κόσμος θα Γεννηθεί. Και όσοι από εσάς το επιθυμήσουν, μπορούν να κατεβούν σ'αυτόν".
Και ξαφνικά οι Ainur είδαν πολύ μακριά ένα φως, που έμοιαζε σαν σύννεφο, με μια ζωντανή φλόγα για καρδιά. Και κατάλαβαν πως αυτό δεν ήταν μόνο όραμα, αλλά πως ο Iluvatar είχε φτιάξει ένα νέο δημιούργημα: την Ea, τον Κόσμο που Είναι.
Και έτσι έγινε ώστε μερικοί από τους Ainur να κατοικούν ακόμα με τον Iluvatar πέρα από τα όρια του Κόσμου. Ενώ άλλοι, κι ανάμεσά τους πολλοί από τους μεγαλύτερους και καλύτερους, πήραν την άδεια του Iluvatar και κατέβηκαν σ'αυτόν. Ο Iluvatar όμως έθεσε αυτή την προϋπόθεση, ότι η δύναμή τους από τότε και στο εξής θα περιέχεται και θα είναι δεμένη στον Κόσμο, θα είναι μέσα του για πάντα ώσπου να ολοκληρωθεί, έτσι ώστε αυτοί να είναι η ζωή του και αυτός η δική τους-αυτή είναι η αναγκαιότητα της αγάπης τους. Και από τότε ονομάστηκαν Valar, οι Δυνάμεις του Κόσμου.
Αλλά όταν οι Valar μπήκαν στην Εα, έμειναν στην αρχή κατάπληκτοι και τα έχασαν, γιατί τα πάντα ήταν λες και τίποτα δεν είχε γίνει ακόμα από όσα είχαν δει στο όραμα και όλα βρίσκονταν στην αρχή τους και δεν είχαν ακόμη σχηματιστεί, και ήταν σκοτάδι. Γιατί η Μεγάλη Μουσική δεν ήταν παρά το μεγάλωμα και το λουλούδιασμα της σκέψης στα Άχρονα Παλάτια και το Όραμα ήταν μόνο μια προόραση. Τώρα όμως οι Valar είχαν εισέλθει στην αρχή του Χρόνου και είδαν ότι ο Κόσμος δεν είχε παρά προσκιαγραφηθεί και προτραγουδηθεί και αυτοί έπρεπε να τον φτιάξουν. Έτσι άρχισαν τα μεγάλα και επίπονα έργα τους σε ερημιές αχαρτογράφητες και ανεξερεύνητες και σε εποχές αχρονολόγητες και ξεχασμένες, ώσπου στα Βάθη του Χρόνου και καταμεσής στα αχανή δώματα της Εα παρουσιάστηκε εκείνη η ώρα και εκείνος ο χώρος, όπου δημιουργήθηκε ο τόπος της κατοικίας των Παιδιών του Iluvatar.
Και σ'αυτό το έργο τον κύριο λόγο έπαιξαν ο Manwe, o Aule και ο Ulmo. Ήταν όμως κι ο Melkor εκεί απ'την αρχή και ανακατευόταν σε όλα όσα γίνονταν και τα'φερνε, αν μπορούσε, σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες και σκοπούς. Και άναψε μεγάλες φωτιές. Όταν, λοιπόν, η Γη ήταν ακόμα νέα και γεμάτη φλόγα, ο Melkor τη διεκδίκησε και είπε στους άλλους Valar:
"Αυτό θα είναι το δικό μου βασίλειο. Και το παίρνω στο όνομά μου!"
Ο Manwe όμως ήταν ο αδελφός του Melkor στο νου του Iluvatar και ήταν το κύριο όργανο στο δεύτερο θέμα που είχε ξεκινήσει ο Iluvatar ενάντια στην κακοφωνία του Melkor. Και κάλεσε κοντά του πολλά πνεύματα ανώτερα και κατώτερα, που κατέβηκαν στα πεδία της Arda και βοήθησαν τον Manwe μην τυχόν και ο Melkor εμποδίσει την ολοκλήρωση των μόχθων τους για πάντα, και μαραθεί η Γη πριν ανθίσει. Και ο Manwe είπε στον Melkor:
"Δε θα οικειοποιηθείς αυτό το βασίλειο άδικα, γιατί πολλοί άλλοι έχουν κοπιάσει εδώ όχι λιγότερο από σένα".
Και διαφώνησαν σοβαρά ο Melkor και οι άλλοι Valar. Και προσωρινά ο Melkor αποτραβήχτηκε και έφυγε σε άλλες περιοχές κι έκανε εκεί ό,τι μπορούσε. Αλλά απ'την καρδιά του δεν έβγαζε τον πόθο για το Βασίλειο της Arda.
Τώρα οι Valar πήραν σχήμα και μορφή. Και επειδή η αγάπη τους για τα Παιδιά του Iluvatar που περίμεναν με ελπίδα, τους είχε προσελκύσει στον Κόσμο, πήραν σχήμα σύμφωνα με όσα είχαν δει στο Όραμα του Iluvatar, εκτός από το μεγαλείο και τη λάμψη. Το σχήμα τους επι πλέον προέρχεται από τη γνώση που έχουν του ορατού Κόσμου, παρά από τον ίδιο τον Κόσμο.Και δεν το χρειάζονται παρά μόνο όπως χρησιμοποιούμε εμείς τα ρούχα, που μπορεί και να είμαστε γυμνοί χωρίς να χάνουμε την οντότητά μας. Έτσι και οι Valar μπορούν να κινούνται γυμνοί αν θέλουν, και τότε ούτε οι Eldar δεν μπορούν να τους διακρίνουν ακόμα και αν είναι παρόντες. Όταν όμως οι Valar θελήσουν να ντυθούν, παίρνουν μορφές άλλοι ανδρικές και άλλοι γυναικείες. Γιατί από την αρχή τους είχαν αυτήν τη διαφορά διάθεσης και αυτήν απλά την ενσαρκώνει ο κάθε Valar στην επιλογή του. Αυτός όμως δεν δημιουργείται απ'αυτήν την επιλογή. Όπως και σ'εμάς το αρσενικό και το θηλυκό μπορεί να φαίνεται από τα ρούχα αλλά δε δημιουργείται από αυτά. Αλλά τα σχήματα, με τα οποία ντύνονται οι Μεγάλοι, δεν είναι πάντα σαν τα σχήματα των βασιλιάδων και των βασιλισσών των Παιδιών του Iluvatar.Γιατί άλλες φορές μπορεί να ντύνονται με τη σκέψη τους και να γίνονται ορατοί με μορφές μεγαλείου και τρόμου.
Και οι Valar πήραν με το μέρος τους πολλούς συντρόφους, άλλους μικρότερους και άλλους σχεδόν τόσο μεγάλους όσο αυτοί, και δούλευαν κοπιαστικά όλοι μαζί για να βάλουν τάξη στη Γη και να τιθασεύσουν τις ταραχές της. Τότε ο Melkor είδε τι γινόταν και ότι οι Valar περπατούσαν στη Γη σαν ορατές δυνάμεις, ντυμένοι με τα ρούχα του κόσμου, και ήταν όμορφοι και ένδοξοι να τους βλέπει κανείς και ευτυχισμένοι. Και είδε ότι η Γη γινόταν κήπος για να τη χαίρονται, γιατί οι ταραχές της είχαν τεθεί υπό έλεγχο. Ο φθόνος του τότε μεγάλωσε ακόμη περισσότερο. Και πήρε κι αυτός ορατή μορφή, αλλά εξαιτίας της διάθεσής του και της κακίας που έκαιγε μέσα του, αυτή η μορφή ήταν σκοτεινή και φοβερή. Και κατέβηκε στην Arda με δύναμη και μεγαλείο μεγαλύτερο από κάθε άλλον Valar, σαν βουνό που περπατά στη θάλασσα κι έχει το κεφάλι του ψηλότερα από τα σύννεφα και είναι τυλιγμένο σε πάγο κι έχει κορόνα καπνό και φωτιά. Και το φως των ματιών του Melkor ήταν σαν φλόγα που ξεραίνει με τη θερμότητα και διαπερνά με μια θανατερή παγωνιά τα πάντα.
Έτσι άρχισε η πρώτη μάχη των Valar με τον Melkor για την κυριαρχία της Arda. Και για κείνες τις αναταραχές τα Ξωτικά γνωρίζουν ελάχιστα. Γιατί ό,τι έχει γραφεί εδώ προέρχεται από τους ίδιους τους Valar, με τους οποίους τα Ξωτικά μίλησαν στη γη του Valinor, και από τους οποίους διδάχτηκαν. Αλλά οι Valar έλεγαν λίγα για τους πολέμους πριν τον ερχομό των Ξωτικών. Όμως λέγεται ανάμεσα στους Eldar ότι οι Valar πάντοτε προσπαθούσαν, σε πείσμα του Melkor, να κυβερνήσουν τη Γη και να την προετοιμάσουν για τον ερχομό των Πρωτογέννητων. Κι έφτιαχναν στεριές κι ο Melkor τις χαλούσε. Έσκαβαν κοιλάδες κι ο Melkor τις σήκωνε ψηλά. Σμίλευαν βουνά κι ο Melkor τα καταβαράθρωνε. Κοίλωναν θάλασσες κι ο Melkor τις άδειαζε. Και τίποτα δεν μπορούσε να ειρηνέψει ούτε να ολοκληρωθεί, γιατί μόλις οι Valar άρχιζαν ένα έργο, αμέσως ο Melkor θα το χαλούσε ή θα το διέφθειρε. Όμως οι κόποι τους δεν πήγαιναν όλοι χαμένοι. Και, αν και πουθενά και σε κανένα έργο η θέληση και ο σκοπός τους δεν ολοκληρώνονταν τελείως και όλα τα πράγματα είχαν σχήμα και χρώμα διαφορετικό από εκείνο που αρχικά οι Valar σκόπευαν, όμως, παρ'όλα αυτά, σιγά σιγά η Γη σχηματίστηκε και σταθεροποιήθηκε. Κι έτσι, τέλος, ο τόπος κατοικίας των Παιδιών του Iluvatar ιδρύθηκε στα Βάθη του Χρόνου και ανάμεσα στα αμέτρητα αστέρια".
O Aelfwine ήταν ναυτικός και τραβαδούρος στην υπηρεσία του βασιλικού βαρώνου Odda και γεννήθηκε το έτος 869μ.χ. Οταν ήταν εννέα ετών,ο πατέρας του ξεκίνησε ένα ταξίδι με το πλοίο του και δεν επέστρεψε ποτέ.Εξαιτίας των επιθέσεων των Δανών,η μητέρα του Aelfwine τον πήρε μαζί της και φεύγοντας από το Somerset,όπου ζούσαν,πήγε στη δυτική Ουαλία όπου είχε συγγενείς.
Ενήλικος πλέον,έχοντας μάθει την ουαλική διάλεκτο και κατέχοντας την τέχνη του ναυτικού,επέστρεψε στο Somerset και υπηρέτησε το βασιλιά στους πολέμους του.Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του στον Odda ταξίδεψε σε θάλασσες και ωκεανούς και επισκέφτηκε πολλές φορές την Ουαλία και την Ιρλανδία.Στα ταξίδια του μάθαινε πάντοτε καινούριες ιστορίες για τη θάλασσα,έτσι,κάποτε άκουσε και τους ιρλανδικούς μύθους του Maelduin και του Saint Brendan,οι οποίοι ταξίδεψαν και οι δυο στη θάλασσα και βρήκαν μια ομάδα από διαδοχικά νησιά,στα οποία συναντούσαν το ένα θαύμα μετά το άλλο.Ακουσε επίσης για μια μεγάλη γη στη Δύση η οποία είχε καταποντιστεί και έμαθε πως οι επιζώντες της καταστροφής είχαν εγκατασταθεί στην Ιρλανδία,όπου με τον καιρό μειώθηκαν αισθητά.Οι απόγονοι εκείνων των επιζόντων είχαν στο αίμα τους την αγάπη για τη θάλασσα και τα ταξίδια,και πολλοί από αυτούς ταξίδεψαν προς τη Δύση χωρίς να επιστρέψουν ποτέ.
O Aelfwine σκέφτηκε πως μπορεί και ο ίδιος να ήταν ένας από αυτούς τους απογόνους.Το φθινόπωρο του έτους 915 οι Δανοί επιτέθηκαν στο Porlock.Στην αρχή αποθήθηκαν και ο Aelfwine με τους άντρες του κατάφερε να συλλάβει ένα δανικό μικρό καράβι τη νύχτα.Την αυγή είπε στον καλύτερό του φίλο Treowine πως σκόπευε να ταξιδέψει προς την πατρίδα του θρυλικού βασιλιά Sheaf στη Δύση.Ηταν ένα ταξίδι που είχε αποφασίσει από πολύ καιρό και είχε ετοιμάσει αρκετές προμήθειες σε τρόφιμα και νερό.Ο φίλος του συμφώνησε να τον συνοδέψει τουλάχιστον μέχρι την Ιρλανδία.Μαζί τους θα ταξίδευαν και δύο ακόμα σύντροφοι,ο Ceola από το Somerset και ο Geraint από τη Δυτική Ουαλία.
Ξεκίνησαν το ταξίδι τους και κατευθύνθηκαν δυτικά.Πέρασαν την Ιρλανδία και μετά από αρκετές ημέρες οι ταξιδιώτες εξαντλήθηκαν.Αρχισαν να έχουν οράματα θανάτου και κάποια στιγμή λιποθύμησαν.Το τελευταίο που είναι γνωστό για το ταξίδι αυτό είναι πως ο Treowine είδε τον κόσμο να χάνεται κάτω από το καράβι τους.Είχαν μπει στην Ευθεία Οδό.
Οταν ο Aelfwine συνήλθε από το λήθαργο,βρήκε τον εαυτό του ξαπλωμένο σε μια ακτή,ενώ μια ομάδα από Ξωτικούς τραβούσαν το πλοίο του έξω.Είχε έρθει στην Tol Eressea.Γρήγορα γνωρίστηκε με τους Noldor που κατοικούσαν στο νησί και απέκτησε το όνομα Eriol,που σημαίνει "αυτός που ονειρεύεται μόνος".Οι σύντροφοί του δεν είχαν φτάσει εκεί.Εμαθε τη γλώσσα των Ξωτικών και μετά από κάποιο διάστημα προχώρησε στην ενδοχώρα.
Για ένα μεγάλο διάστημα έζησε στην πόλη Tavrobel,όπου ζούσε και ο Pengolodh.O Aelfwine έμαθε πολλά από το μεγάλο χρονικογράφο.Ο Pengolodh του έδειξε πολλά από τα μεγάλα χρονικά: το "Ainulindale", το "Lammas", το "Quenta Silmarillion", το"Narn I Chin Hurin" και τα Χρονικά του Aman και του Beleriand.Ο Aelfwine αποστήθισε τα περισσότερα από αυτά τα έργα και μετέφρασε τα "Χρονικά", το "Silmarillion" και το "Narn I Chin Hurin" στα μεσαιωνικά αγγλικά μετά από αρκετά χρόνια όταν έφυγε από εκεί και επέστρεψε στην Αγγλία.Επίσης έδωσε εξηγήσεις σε πολλά από τα ονόματα που αναφέρονταν σε αυτά.Επίσης,όταν επέστρεψε κατέγραψε και μετέφρασε τα έργα που είχε αποστηθίσει.Αιώνες αργότερα,ο Τόλκιν χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου του Aelfwine για τις δικές του μεταφράσεις.
Η πιο σημαντική πηγή της ιστορίας της Τρίτης Εποχής της Μέσης Γης είναι το "Κόκκινο Βιβλίο",ένα έργο που δεν αποτελεί εργασία ενός μόνο χρονικογράφου.Αποτελείται από διάφορα μέρη και οι συγγραφείς των πιο σημαντικών εξ αυτών είναι οι Bilbo και Frodo Baggins και ο Sam Gamgee.
Αφού επέστρεψε από το ταξίδι του στο Erebor,o Bilbo άρχισε να γράφει ένα ημερολόγιο με τις περιπέτειές του.Οταν σε ηλικία 111 ετών ταξίδεψε στο Rivendell,πήρε το ημερολόγιό του μαζί του και συνέχισε να το συμπληρώνει.Μαζί με τα γεγονότα των περιπετειών του κατέγραφε και αρκετά ποιήματα.Επίσης,μετέφρασε και πολλά από τα βιβλία σχετικά με τους μύθους των Ξωτικών.Για τις μεταφράσεις του αυτές χρησιμοποιούσε όλες τις διαθέσιμες γραπτές πηγές του Rivendell.Εκτός από τα γραπτά κείμενα,είχε επίσης πρόσβαση σε άτομα που μιλούσαν τις παλιές γλώσσες των Ξωτικών.
Το αποτέλεσμα της εργασίας του ήταν τρεις χοντροί τόμοι δεμένοι με κόκκινο δέρμα,με τίτλο "Μεταφράσεις από τις γλώσσες των Ξωτικών".Μετά τον Πόλεμο του Δαχτυλιδιού,ο Frodo μετέφερε τους τρεις αυτούς τόμους και το ημερολόγιο του Bilbo πίσω Shire,και άρχισε να προσθέτει ο ίδιος τις δικές του σημειώσεις για τον πόλεμο.Οταν ο Frodo πήγε στα Γκρίζα Λιμάνια,είχε σχεδόν τελειώσει τις δικές του προσθήκες και έδωσε το βιβλίο στον Sam για να το ολοκληρώσει αυτός.Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαν γραφτεί ογδόντα κεφάλαια,και η εισαγωγική σελίδα ήταν γεμάτη από προτάσεις για τον τίτλο.Αρχικά ο Bilbo είχε γράψει:
"To Ημερολόγιό μου.Το αναπάντεχο ταξίδι μου.Εκεί και Πίσω ξανά.Και τι συνέβη μετά.Περιπέτειες πέντε Χόμπιτ.Η Ιστορία του Μεγάλου Δαχτυλιδιού,ταξινομημένη από τον Bilbo Baggins με βάση τις δικές του παρατηρήσεις και αυτές των φίλων του.Τι κάναμε στον Πόλεμο του Δαχτυλιδιού."
Ολοι αυτοί οι υποψήφιοι τίτλοι όμως είχαν απορριφθεί και από κάτω ο Frodo είχε γράψει:
"H Πτώση του Αρχοντα των Δαχτυλιδιών και η Επιστροφή του Βασιλιά (όπως ειδώθηκε από τους Μικρούς Ανθρώπους). Τα απομνημονεύματα του Bilbo και του Frodo από το Shire,συμπληρωμένα από τις διηγήσεις των φίλων τους και από τη γνώση των Σοφών.Μαζί με αποσπάσματα από τα Βιβλία των Μύθων,μεταφρασμένα από τον Bilbo στο Rivendell."
O Sam Gamgee είχε τελειώσει και τις δικές του προσθήκες,όταν το έτος 60 της Τέταρτης Εποχής ταξίδεψε στα Γκρίζα Λιμάνια για να πάει και αυτός στη Δύση.Φεύγοντας,άφησε τα βιβλία στην κόρη του Elanor.Από τότε και ύστερα τα βιβλία φυλάγονταν από τους απογόνους της Elanor,την οικογένεια των Fairbairns του Underwaters που ζούσαν στη Δυτική Μοίρα (Westmarch) του Shire.Το σύνολο των γραπτών κειμένων είχε τώρα το όνομα "Κοκκινο Βιβλίο του Westmarch",ενώ προστέθηκε ένας πέμπτος τόμος,ο οποίος περιείχε σχόλια,γενεολογικά δέντρα και διάφορα άλλα στοιχεία που αφορούσαν τους Χόμπιτ και τη Συντροφιά του Δαχτυλιδιού.
Το πρώτο αντίγραφο του "Κόκκινου Βιβλίου" που δημιουργήθηκε ονομάστηκε "To Βιβλίο τουThain.Ηταν ένα αντίγραφο που φτιάχτηκε μετά από εντολή του βασιλιά Elessar.Αργότερα στην Gondor,στο πρώτο αυτό αντίγραφο γράφτηκαν επιπλέον σχόλια και πολλά από τα ονόματα διορθώθηκαν.Προστέθηκε επίσης η ιστορία του Aragorn και της Arwen,που δεν υπήρχε στο αρχικό "Κόκκινο Βιβλίο".
To δεύτερο αντίγραφο έγινε από τον Findegil,Βασιλικό Συντάκτη της Gondor,που ήταν και το πιο σημαντικό για τους αντιγραφείς χειρογράφων του βασιλείου,ήταν ακριβές αντίγραφο του Βιβλίου του Thain και φυλασσόταν στην Gondor.Το δεύτερο αυτό αντίγραφο ήταν δίτομο και ήταν το μοναδικό που περιείχε τα πάντα από το πρώτυπο ως τις προσθήκες που είχαν γίνει στη Gondor.Επιπλέον,ενώ οι "Μεταφράσεις από τις γλώσσες των Ξωτικών" δεν είχαν συμπεριληφθεί στο "Βιβλίο του Thain",είχαν προστεθεί στο δεύτερο αυτό αντίγραφο.Αυτή η κόπια είχε παραγγελθεί από τον εγγονό του Peregrin Took και όταν ολοκληρώθηκε,το έτος 172 της Τέταρτης Εποχής,παραδόθηκε για φύλαξη στην πόλη του Great Smials,την έδρα της οικογένειας των Took.
O Dirhavel ήταν ένας τραβαδούρος που δημιούργησε ένα και μοναδικό χρονικό στη ζωή του,ήταν όμως εκείνο που έγινε το μεγαλύτερο και πιο αγαπητό από όλα τα χρονικά που γράφτηκαν από Ανθρώπους στα κατοπινά χρόνια.Το χρονικό του είχε τον τίτλο "Narn I Chin Hyrin" (H Ιστορία των Παιδιών του Hurin).
Ο Dirhavel ήταν Ανθρωπος και ανήκε στον Οικο του Hador.Ηταν ένας από αυτούς που έφυγαν από το Dor-Lomin και ήρθε στα λιμάνια του Sirion.Λόγω της καταγωγής του έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα κατορθώματα του οίκου του και ερευνούσε για πληροφορίες ανάμεσα στους πρόσφυγες των λιμανιών.Εκεί συνάντησε τον Mablung του Doriath,
o οποίος του διηγήθηκε όλα όσα γνώριζε για τον Turin Turambar.Στην αναζήτησή του για στοιχεία συνάντησε ένα γέροντα με το όνομα Advir.Ηταν γιος του Androg, o οποίος ήταν μέλος της συμμορίας των παρανόμων του Turin.O Dirhavel χρησιμοποίησε τις πληροφορίες που συγκέντρωσε για να γράψει στη γλώσσα Sindarin ένα ποίημα με τον τίτλο "Minlamad Thent".To χρονικό του "Narn I Chin Hurin" αναφέρεται στις μοίρες των παιδιών του Hurin,τον Turin και τη Nenor, δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στην ιστορία του Turin.Ηταν μια ιδιαίτερα τραγική ιστορία,την οποία όμως τα Ξωτικά εκτίμησαν βαθιά και την τίμησαν όπως της άξιζε.
Πρόκειται για τη μοναδική πλήρη εξιστόρηση της ζωής του Turin, ενώ όλα τα μετέπειτα έργα που αναφέρονται στο συγκεκριμένο θέμα πηγάζουν από αυτό το έργο.
O Dirhavel σκοτώθηκε όταν οι γιοι του Feanor επιτέθηκαν στα λιμάνια του Sirion,στη μάχη που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως η Τρίτη Μεγάλη Σφαγή Ξωτικών από Ξωτικά.
Αν και έγραψε μόνο τρία έργα,επηρέασαν τόσο τον Rumil όσο και τον Pengolodh.To πρώτο του έργο,"Για την Αρχή του Χρόνου και τον Υπολογισμό του",αποτελεί την αρχή των "Χρονικών του Aman".Ανάμεσα σε άλλα,περιέχει πληροφορίες για τη μέτρηση του χρόνου στο Valinor.
Για να συγγράψει τα "Χρονικά του Aman"o Rumil χρησιμοποίησε κι ένα μεγάλο τμήμα του δεύτερου έργου του Quennar,το οποίο έχει τον τίτλο "Yenonotie" και περιέχει επίσης υλικό για το μέτρημα του χρόνου στο Aman.
Το τρίτο έργο του Quennar έχει τίτλο "Ιστορία των Χρόνων".Σχετίζεται στενά με τα "Χρονικά του Aman"και τα "Xρονικά του Beleriand"
O Quennar σταμάτησε να γράφει την ιστορία του την Πρώτη Εποχή και τη συγγραφή του έργου του συνέχισε ο Pengolodh.
O Pengolodh είναι ο μεγαλύτερος και πιο αναγνωρισμένος χρονικογράφος της Μέσης Γης.Καταγόταν από γονείς Noldo και Sindar,
και γεννήθηκε στο παλιό βασίλειο του Turgon στο Nevrast.
Αργότερα ακολούθησε το λαό του Turgon και έγινε λόγιος στην πόλη της Gondolin.Αναδείχτηκε επίσης το πιο σημαντικό μέλος της Lambengolmor (Αρχοντες της Γλώσσας),μιας ομάδας λογίων που είχε ιδρύσει ο ίδιος ο Feanor.Σε διάφορα κείμενα το όνομά του παρουσιάζεται και ως Pengeloth/Pengelod/Thingodhel.
Κατά την πτώση της Gondolin,o Pengolodh κατάφερε να δραπετεύσει από τα πλάσματα του Morgoth μαζί με τον Tuor και τον Idril,τους οποίους και ακολούθησε στα λιμάνια του Sirion.Μαζί του μετέφερε και μια σειρά από πολύτιμα παλαιά έγγραφα και τα δικά του έργα.Την εποχή εκείνη τα λιμάνια του Sirion είχαν γίνει τόπος συνάντησης Ξωτικών-
προσφύγων από το Doriath,to Hithlum και από πολλά άλλα μέρη σε όλο το Beleriand.Χάρη στο Silmaril του Earendil,οι πρόσφυγες αυτοί κατάφεραν να βρουν για ένα μικρό διάστημα ειρήνη και ησυχία.O Pengolodh,που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε τη δυνατότητα να συγκεντρώσει στοιχεία,μύθους και ιστορίες έξω από τα σύνορα της Gondolin,τώρα είχε στη διάθεσή του ένα μεγάλο και ετερόκλητο πλήθος Ξωτικών,τα οποία ήταν πρόθυμα να διηγηθούν τις ιστορίες και τους μύθους που γνώριζαν από τους δικούς τους τόπους.
Ετσι,ο Pengolodh άρχισε να συγκεντρώνει πληροφορίες για μια ποικιλία στοιχείων,όπως το ρουνικό σύστημα γραφής,που χρησιμοποιούνταν στο Doriath και το οποίο είχε διαμορφώσει ο Daeron,o λόγιος και τραβαδούρος του Thingol.Ta ρουνικά αυτά σύμβολα χρησιμοποιούνταν ελάχιστα και η χρήση τους θα μειωνόταν ακόμα περισσότερο με το πέρασμα του χρόνου,ο Pengolodh όμως έκανε αντίγραφα των συμβόλων και αντέγραψε αποσπάσματα από έργα που χρησιμοποιούσαν αυτό το σύστημα γραφής,προσφέροντας έτσι μια τεράστια πολιτιστική συνεισφορά στους απογόνους της γενιάς του.Χωρίς τη συμβολή του τα Certhas Daeron,τα "ρουνικά του Daeron"όπως τα ονόμαζε,θα είχαν χαθεί για πάντα.Οι Sindar του Doriath είχαν φέρει επίσης μαζί του στα λιμάνια τα "Χρονικά του Beleriand".Εκεί,με τη βοήθεια των γνώσεων και των άλλων φυλών,κατάφεραν να συμπληρώσουν και να επεκτείνουν το έργο αυτό.Ο Pengolodh βοήθησε και ο ίδιος στο συγκεκριμένο έργο,καθώς οι αναμνήσεις του για τις συγκεκριμένες ιστορίες ήταν από πρώτο χέρι.Αργότερα τα "Χρονικά του Beleriand" θα ταξιδέψουν μαζί του και πάλι προς τη Δύση.
Με το τέλος της Πρώτης Εποχής,οι Noldor είχαν και πάλι το δικαίωμα να επιστρέψουν στο Valinor.O Pengolodh όμως δεν επέστρεψε αμέσως.Παρέμεινε στη Μέση Γη για ένα μεγάλο διάστημα της Δεύτερης Εποχής και συνέχισε να συγκεντρώνει μύθους και ιστορίες.Του είχε επιτραπεί για ένα διάστημα να μείνει μαζί με τους Νάνους στο Khazad-Dum,και έτσι έγινε ένας από τους λίγους που κατάφεραν να μάθουν λίγα πράγματα για την προφορική και τη γραπτή γλώσσα των Νάνων.Οταν η Σκιά του Sauron άρχισε και πάλι να απλώνεται στο Eriador,o Pengolodh έκανε το ταξίδι προς τη Δύση και πήγε στην Tol-Eressea.Εκεί έμεινε στο Tavrobel (γνωστό επίσης και με το όνομα Tathrobel) και συνέχισε να επεκτείνει και να συμπληρώνει τα "Χρονικά του Beleriand".Εκείνη την περίοδο ήρθε σε επαφή με τα έργα του Rumil για τις γλώσσες,ανάμεσα σε αυτά και το "Equessi Rumilo",τα οποία χρησιμοποίησε για να συγγράψει ένα κείμενο με το όνομα "Lammas",που πραγματευόταν τις γλώσσες των Ανθρώπων και των Ξωτικών.Εγραψε επίσης ένα σύντομο έργο που ονόμασε "Lammasethen" και το οποίο αναφερόταν ειδικά στις γλώσσες των Ξωτικών.Ο Pengolodh αναφέρεται παραδοσιακά ως ο συγγραφέας του "Quenta Silmarilion",το κύριο έργο το οποίο πραγματεύεται την αρχαία ιστορία των Ξωτικών,αυτό όμως που έκανε στην πραγματικότητα ήταν να συγκεντρώσει και να συνενώσει τις διάφορες υπάρχουσες παραδόσεις,μύθους και ιστορίες σε ένα πλήρες και συνεχές έργο.Οι κύριες πηγές του ήταν τα γραπτά του Rumil,τα "Χρονικά του Beleriand,και το "Narn I Chin Hurin".O ίδιος ο Rumil έκανε κάποιες μικρές αλλαγές,προσθήκες και διορθώσεις στο "Quenta Silmarillion".Οταν ο Aelfwine ήρθε στην Tol Eressea,πολλές χιλιετίες μετά,συνάντησε τον Pengolodh,ο οποίος του διηγήθηκε πολλούς από τους μύθους που γνώριζε και του έδειξε τα γραπτά του.Ετσι ο Pengolodh έγινε ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις Παλαιές Εποχές και τους σύγχρονους καιρούς.
Ο Rumil είναι ο παλαιότερος χρονικογράφος και το όνομά του εμφανίζεται στα παλαιότερα κείμενα των ιστοριών της Μέσης Γης.Ο Rumil ανήκε στο γένος των Noldor,ήταν ένας από τους λόγιους της φυλής του και ζούσε στο Valinor,στην πόλη Tirion.Ονομαζόταν επίσης "Σοφό Ξωτικό του Valinor" καθώς και "Αρχαίος Σοφός του Tirion.Eγραψε πλήθος χρονικών που σχετίζονται με το Valinor και την ιστορία του.Ενα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας των Eldar στηρίζεται απευθείας στο έργο του.Από τα πιο σημαντικά γραπτά του είναι το "Ainulindale",που αναφέρεται στη Μουσική των Ainur και το οποίο αποτελεί το εισαγωγικό σημείωμα του "Quenta Silmarillion".Σε αρκετά κείμενα αναφέρεται ως "Διδάσκαλος των Παραδόσεων".Υπάρχει ένα έργο με τον τίτλο "I Equessi Rumilo"(Ta Aποφθέγματα του Rumil),που αποτελεί μια συλλλογή από τις σκέψεις του την πρώτη εκείνη περίοδο της ζωής του ως λόγιος με τους Eldar τουValinor.
Μιλούσε τη γλώσσα των Valar και ήταν εκείνος που εφήυρε το αλφάβητο.Το αλφάβητο Tengwar του Rumil ή Sanati,
όπως είναι η κανονική ονομασία του,είναι το παλαιότερο γνωστό αλφάβητο στην Arda και ήταν εκείνο που ενέπνευσε τον Feanor στη δημιουργία του δικού του αλφαβήτου Tengwar,το οποίο αργότερα χρησιμοποιήθηκε σχεδόν από όλους τους λαούς της Μέσης Γης.
Επίσης έγραψε "Τα Χρονικά του Aman" και σε αυτό καταγράφονται τα γεγονότα κάθε χρονιάς στο Valinor μέχρι τη δημιουργίου του Ηλιου και της Σελήνης και είναι μία από τις πηγές του "Quenta Silmarillion".Σε ένα χειρόγραφο αναφέρεται ως ο δημιουργός του έργου,ενώ σε κάποιο άλλο λέγεται ότι ξεκίνησε να το γράφει και πως συνέγραψε μέχρι το σημείο της κρίσης των Noldor.Aπό το σημείο εκείνο και έπειτα συνέχισαν τη συγγραφή άλλοι ιστορικοί.Αυτό μπορεί να συνέβη για δύο λόγους.Είτε επειδή δεν ακολούθησε τον Οίκο του Feanor στη Μέση Γη,αλλά έμαθε για τις περιπέτειες των Noldor από αυτούς που άλλαξαν γνώμη και επέστρεψαν,είτε ταξίδεψε με την ομάδα του Finarfin,αλλά τελικά επέστρεψε πίσω μαζί του μετά την απειλή της καταδίκης του Mandos.
Ο Rumil έτρεφε επίσης πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τις γλώσσες και έμαθε αρκετές.Εγραψε επίσης αρκετά κείμενα σχετικά με τις γλώσσες των Eldar,ενώ ο Pengolodh ο Σοφός διάβασε τα κείμενα αυτά και τα χρησιμοποίησε για τα δικά του έργα.Οταν ο Pengolodh ήρθε στο Valinor στα μέσα της Δεύτερης Εποχής,ο Rumil εξέτασε το έργο του,το "Quenta Silmarillion",και έκανε ορισμένες μικρές προσθήκες,όπως την αναφορά των πραγματικών ονομάτων του Mandos και του Lorien (Namo και Irmo).
O Rumil δεν αναφέρεται σε κατοπινά κείμενα και δεν είναι γνωστό τι απέγινε τελικά.Δε φαίνεται να ταξίδεψε στην Tol Eressea,αφού ο Aelfwine,αρκετά αργότερα,δεν τον συνάντησε εκεί.Ο Pengolodh ήταν στο Tol Eressea και διηγήθηκε στον Aelfwine πολλές ιστορίες,ανάμεσα σ'αυτές και την Ainulindale του Rumil.
Το πιθανότερο πάντως είναι να παρέμεινε στο Tirion στο λόφο Tuna του Valinor και να συνέχισε να ζει εκεί.
Ainulindale, από τον Rumil του Valinor.
Ta Χρονικά του Aman ,από τον Rumil του Valinor.
Ta Χρονικά του Beleriand, από τον Pengelodh της Gondolin.
lammas, από τον Pengolodh της Gondolin.
lammassethen, από τον Pengolodh της Gondolin.
Για την Αρχή του Χρόνου και τον Υπολογισμό του, από τον Quennar I Onotimo.
Yenonotie, από τον Quennar I Onotimo.
Ιστορία των Χρόνων, από τον Quennar I Onotimo.
Narn I Chin Hurin,από τον Dirhavel.
To Κόκκινο Βιβλίο,από τους Bilbo Baggins,Frodo Baggins,Sam Gamgee.
To Βιβλίο των Βασιλέων.Πρόκειται για αρχείο που φυλασσόταν στην Gondor και το οποίο περιείχε τον κατάλογο με τους βασιλείς του Numenor.O Frodo Baggins και ο Peregrin Took είχαν την τιμή να το διαβάσουν έπειτα από άδεια του βασιλιά.
Το Βιβλιο των Οικονόμων.
Ακόμα ένα αρχείο,παρόμοιο με το Βιβλίο των Βασιλέων,το οποίο περιείχε τον κατάλογο με τους Οικονόμους της Gondor.
Dorgannas Iaur,από τον Torhir Ifant.Πρόκειται για μια περιγραφή του σχήματος των γαιών του παρελθόντος.
Parma Kuluina.Ονομάζεται επίσης "Χρυσό Βιβλίο".Είναι ένα βιβλίο με μύθους και ιστορίες που φυλασσόταν στην πόλη Kortinion της Tol Eressea.
Quentale Ardanomion.Εργο που αναφέρεται στους Νάνους.
Ο Τόλκιν γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου του 1892 στη Νότια Αφρική.Ηταν ιρλανδικής καταγωγής και το 1896 οταν πέθανε ο πατέρας του εγκαταστάθηκε μαζί με τη μητέρα του στην Αγγλία.Σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών ήταν ικανός να διαβάζει και να γράφει πολύ καλά.Ηταν ένα παιδί προικισμένο με διευρυμένη αντίληψη που είχε έρθει στο κόσμο για να φέρει αρχαίες πληροφορίες.
Συχνά τα βράδια είχε έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη:ένα τεράστιο κύμα σηκωνόταν και ερχόταν καταπάνω του καταβροχθίζοντας δέντρα και πράσινα χωράφια κι ετοιμαζόταν να καταπιεί και τον ίδιο.Αυτό το όνειρο το το έβλεπε για πολλά χρόνια και το αποκαλούσε "το σύμπλεγμα που είχα για την Ατλαντίδα",αφήνοντας υπαινιγμό για το ότι είχε ζήσει τότε εκεί.Πολλοί είναι εκείνοι σε όλο το κόσμο που έχουν ανάλογες μνήμες από ατλάντια-numenorian ενσάρκωση.
Από το 1904,σε ηλικία 12 ετών άρχισε να μελετάει ελληνικά,λατινικά,γερμανικά,γαλλικά,και αγγλοσαξωνικά.Και όχι απλώς τα μελετούσε,αλλά έψαχνε να βρει το ενιαίο τους υπόβαθρο.Είχε ήδη κατανοήσει,εκείνο που η γλωσσολογία αναφέρει σαν "κοινή προέλευση των ευρωπαικών γλωσσών από μία πρωτογλώσσα.Είχε επίσης μελετήσει και τα έργα του Σαίξπηρ.Ο Σαίξπηρ ήταν μυημένος στον τεκτονισμό και γνώριζε πολύ καλά κάποια πράγματα που προέρχονταν από τις απόκρυφες γνώσεις του τεκτονισμού και που τα ενσωμάτωνε στα έργα του.Δύο από αυτά ήταν τα δέντρα που πήγαιναν για πόλεμο,και ότι στην αρχαία Ευρώπη υπήρχαν τρία βασίλεια των ξωτικών.Ενα στη Φιλανδία,ένα στην Ουαλλία και ένα στην Ελλάδα(αυτό το τελευταίο θα αναλυθεί σε κάποιο επόμενο άρθρο του ιστολογίου).
Το καλοκαίρι του 1911,όταν ήταν στη τελευταία τάξη του γυμνασίου ταξίδεψε στην Ευρώπη.Εκεί αγόρασε κάποιες κάρτες.Ανάμεσά τους ήταν και μια ανατύπωση του πίνακα ενός γερμανού ζωγράφου,του Ι. Madelener,με τον τίτλο Der Berggeist,το Πνεύμα του Βουνού.Η κάρτα αυτή απεικόνιζε ένα γέροντα καθισμένο σε μια πέτρα κάτω από ένα πεύκο.Είχε λευκή γενειάδα,φορούσε ένα πλατύγυρο καπέλλο και ήταν τυλιγμένος μ'ένα μακρύ μανδύα.Μιλούσε σε ένα μικρό ελάφι που είχε χώσει τη μουσούδα του στις χούφτες του.Η έκφρασή του έδειχνε χιούμορ αλλά και οίκτο.Στο βάθος πίσω φαίνονταν βραχώδη βουνά.Ο Τόλκιν φύλαξε προσεκτικά την κάρτα αυτή και πολύ αργότερα έγραψε πάνω στο χαρτί που την είχε φυλάξει:"Προέλευση του Γκάνταλφ".Είχε ήδη καταλάβει την ιδέα του αρχετύπου.Σε όλη την ευρωπαική παράδοση υπάρχει το αρχέτυπο του γέροντα μάγου με το πλατύγυρο καπέλλο,ο οποίος είναι και δεν είναι ανθρώπινος.Αυτό το αρχέτυπο έχει μια κοινή προέλευση.Και η προέλευση αυτή,είναι οι Istari.
Hδη εκείνη τη χρονιά μελετούσε γοτθικά,ενώ άρχισε συγχρόνως να μελετά ουαλικά και φιλανδικά.Ηταν τότε που άρχισε να επαναδομεί την αρχαία γλώσσα,την Quenya.
To 1913 άρχισε να μελετά τη μεσαιωνική γλώσσα της αγγλίας.Τότε έπεσε στα χέρια του το κείμενο Christ of Cynewulf,μια ανθολογία αγγλοσαξονικών θρησκευτικών ποιημάτων.Ενα δίστιχο του έκανε φοβερή εντύπωση:
"Eala Earendel engla beorhtast
ofer middangeard monnum sended."
"Χαίρε, Εαρέντελ,
λαμπρότερε των αγγέλων.
πάνω από τη μέση-γη σταλμένος στους ανθρώπους."
To δίστιχο αυτό τον συγκίνησε παράξενα:"Ενιωσα μια παράξενη συγκίνηση",έγραψε αργότερα,"λες και κάτι να κινήθηκε μέσα μου,να μισοξύπνησε.Υπήρχε κάτι πολύ μακρινό,παράξενο και πανέμορφο πίσω απ'αυτές τις λέξεις,αν μπορούσα να το συλλάβω,πολύ πιο πέρα από τα αρχαία αγγλικά."
Ηδη είχε μπει στη διαδικασία ανάκλησης της μνήμης.Σε εκείνο το δίστιχο ενεργοποιήθηκαν πολλές μνήμες και ενοράσεις μέσα του.Ουσιαστικά,τότε ξεκίνησαν όλα.
Αργότερα ασχολήθηκε με τη μελέτη των αρχαίων ισλανδικών.Διάβασε τα έπη και το πεζό κείμενο "Edda" και ανακάλυψε τους αρχαίους μύθους και παραδόσεις της Ισλανδίας.Εκεί διάβασε και την "Voluspa",την Προφητεία της Προφήτιδος,που διηγείται την ιστορία του κόσμου από τη δημιουργία του ως την τελική του μοίρα.Ηταν τότε που είχε καταλάβει τα πάντα και είχαν επιβεβαιωθεί οι υποψίες και οι αστραπιαίες ενοράσεις του για την κοινή πανάρχαια ιστορική και πνευματική κληρονομιά της Ευρώπης.Το καλοκαίρι του 1914,έγραψε ένα ποίημα με τίτλο "Το ταξίδι του Εαρέντελ,του Εσπερινού Αστρου".Αυτό το ποίημα υπήρξε και η αρχή της μυθολογίας του.Το ταξίδι του αστρο-πλοίου στον ουρανό και η ιδέα του αστρο-ναυτικού που με το πλοίο του περνά από τις Πύλες της Νύχτας και ταξιδεύει στον ουρανό.
Την εποχή εκείνη έγραψε και άλλα ποιήματα που αργότερα,το 1962 εκδόθηκαν στο βιβλίο "THE Adventures of Tom Bombandil and other verses from the Red Book".
To 1915 επανήλθε στο ποίημα του Earendel και το ξαναδούλεψε επεκτείνοντάς το.είχε ήδη "δημιουργήσει" την Quenya,την οποία στην αρχή τη θεωρούσε "τρελό χόμπι" αλλά όταν συνειδητοποίησε ότι δεν "δημιουργούσε",αλλά ότι ξαναθυμόταν,κατέληξε πως αυτή τη γλώσσα μιλούσαν οι νεράιδες και τα ξωτικά που συνάντησε ο Earendel στο ταξίδι του.Η Quenya είχε "ολοκληρωθεί" το 1917 με λεξιλόγιο πολλών εκατοντάδων λέξεων,γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες.Επειτα άρχισε να "δημιουργεί"και τη Sindarin" που πρότυπό της είχε τη φωνολογία των ουαλικών.Η Quenya είχε ως βάση της τα φιλανδικά και τα ελληνικά,η Sindarin τα ουαλικά,και αυτό μας οδηγεί στην πληροφορία που είχε από τα βιβλία του Σαίξπηρ,ότι δηλαδή στην αρχαία Ευρώπη υπήρχαν τρία βασίλεια των Ξωτικών,ένα στην Φιλανδία,ένα σστην Ελλάδα και ένα στην Ουαλία.
Ο Κρίστοφερ Γουάισμαν,που ήταν στενός του φίλος από το 1905,έλεγε σ'ένα γράμμα του προς τον Τόλκιν το 1916:"Πρέπει να γράψεις το Επος".Και αυτό άρχισε να κάνει ο Τόλκιν το 1917.Στο εξώφυλλο ενός φτηνού τετραδίου έγραψε με μπλε μολύβι τον τίτλο που είχε επιλέξει για το Επος:"To Βιβλίο των Χαμένων Ιστοριών",κι εκεί άρχισε να γράφει αυτό που αργότερα έγινε το Σιλμαρίλλιον.Ηταν μόλις 25 ετών.
Οταν έγραφε το Σιλμαρίλλιον,ισχυριζόταν ότι έγραφε την αλήθεια και ότι οι ιστορίες του ήταν η ενσάρκωση μιας βαθιάς αλήθειας.Κάπου γράφει για τις ιστορίες που υπάρχουν στο Σιλμαρίλλιον:"Οι ιστορίες εμφανίζονται στο νου μου σαν "δεδομένα" κι έρχονται ξεχωριστά σαν κρίκοι σε μια αλυσίδα...και πάντα είχα την αίσθηση πως κατέγραφα κάτι που ήδη υπήρχε "εκεί",κάπου,και πως δεν το "επινοούσα".
Ουσιαστικά αυτό που έλεγε ήταν ότι συνελάμβανε ενορατικά τις ιστορίες και τις κατέγραφε,γεγονός που είναι πολύ εφικτό για όποιον είναι ενορατικός.Υπάρχει πληθώρα βιβλίων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα που γράφτηκαν και γράφονται μέσα από την παρέμβαση πλασμάτων από άλλες πραγματικότητες.
Τις μέρες του τις αφιέρωνε στο πανεπιστήμιο,στο σπίτι(αφού είχε ήδη παντρευτεί από τις 22 Μαρτίου του 1916 την Εντιθ Μπρατ και από το 1918 είχε δύο γιους) και στις συναντήσεις και ατελείωτες συζητήσεις με τους φίλους του,στους οποίους διάβαζε αποσπάσματα από τα έργα του,ενώ τις νύχτες έγραφε το Χόμπιτ,τον Αρχοντα των Δαχτυλιδιών και το Σιλμαρίλλιον.
Οι φίλοι όπου μοιραζόταν μαζί τους διάβασμα και συζητήσεις ήταν κυρίως καθηγητές που ήταν κι εκείνοι μέλη του Τάγματος των Δρυίδων,ενώ κάπου εκεί ήταν που τον προσέγγισαν κάποιοι από τους εναπομείναντες Εldar της Βρεττανίας και του έδωσαν αντίγραφα των αρχαίων κειμένων για να αντλεί πηγές.Ο ίδιος ήταν σαφής σε αυτό το θέμα από ένα σημείο και μετά.Ελεγε ότι ο ρόλος του ήταν εκείνος του μεταφραστή και όχι του συγγραφέα.Πολλοί μελετητές του σήμερα πιστεύουν ότι αυτό ήταν ένα φιλολογικό τρικ για να δώσει αληθοφάνεια στα γραφόμενά του.Ατυχώς εκείνοι που έχουν αυτή την άποψη,δεν έχουν μελετήσει τις αρχαίες ευρωπαικές παραδόσεις,δεν γνωρίζουν τίποτα περί δρυιδισμού,δεν είναι ενορατικοί,και δεν έχουν δουλέψει ποτέ με τις ενέργειες των Valar-Mayar-Eldar για να διαπιστώσουν και οι ίδιοι πόσο αληθινές και ζωντανές είναι αυτές οι ενέργειες.
Το Χόμπιτ δημοσδιεύεται το 1937.Το 1954 και το 1955 δημοσιεύεται η τριλογία του Αρχοντα των ΔαχτυλιδιώνΣτις 2 Σεπτεμβρίου του 1973 πεθαίνει,ενώ το Σιλμαρίλλιον,το οποίο θεωρούσε το σημαντικότερο έργο του δημοσιεύτηκε το 1977 από το συνεχιστή του έργου του,το γιο του Κρίστοφερ,ο οποίος συνεχίζει μέχρι και σήμερα να εκδίδει το ανέκδοτο του μεγάλου αυτού Βάρδου της Μέσης Γης.
Ο Τόλκιν εκτός από καθηγητής και συγγραφέας,ήταν επίσης μέλος των Δρυίδων της Βρεττανίας στη βαθμίδα του Βάρδου.Ως Βάρδος ήταν εξιστορητής αρχαίων ιστοριών και ενορατικός.Οι ιστορίες του ήταν αληθινές και προέρχονταν από απόκρυφα βιβλία των δρυίδων και από αντίγραφα αρχαίων βιβλίων που έφτασαν στα χέρια του από τους ίδιους τους εναπομείναντες Eldar που γνώριζαν την προσπάθεια που έκανε.Ο ίδιος πάντα δήλωνε ότι οι ιστορίες του ήταν αληθινές,ότι προέρχονταν από αρχαία βιβλία και ότι ο ίδιος το μόνο που έκανε ήταν να τα μεταφράσει στη σύγχρονη εποχή.
Από το 1977 που πρωτοκυκλοφόρησε το Silmarillion μέχρι και σήμερα,πολλοί έχουν αποδεχτεί τις αλήθειες του και εργάζονται μέσα σ'αυτές.Πολλοί ένιωσαν τις αρχαίες μνήμες τους να ξυπνούν και να θυμούνται γεγονότα από τις αρχαίες εποχές που βρίσκονταν ξανά εδώ ως Eldar.Η παράδοση είναι πάλι ζωντανή και ενεργή.Γίνονται επαφές με τους Valar,τους Mayar και τους Eldar που δεν έχουν ενσαρκωθεί.Η αρχαία μαγεία των Eldar και η γνώση τους έχουν αναζωοπυρωθεί.
Ο Κύκλος των Eldar έχει ως στόχο να συσπειρώσει όσους γνωρίζουν ότι είναι Eldar και όσους επιθυμούν να εξερευνήσουν την πνευματικότητα που έφεραν για πρώτη φορά στη γη εκείνες τις πανάρχαιες εποχές ο Λαός των Αστρων...
.jpg&imgrefurl=http://stageon.blogspot.com/2010/08/lothlorien-is-as-paradise-spied-only-in.html&h=530&w=720&sz=95&tbnid=F0pbYLQqmjVjNM:&tbnh=103&tbnw=140&prev=/images%3Fq%3Dlothlorien&zoom=1&q=lothlorien&hl=el&usg=__lENmXaZJOyTxsjlJF8QqbmC2vvY=&sa=X&ei=RXIFTaTMNonBswas5emDCg&sqi=2&ved=0CEAQ9QEwBA){kind=link}