Και ήρθε ο καιρός που ο Iluvatar κάλεσε όλους τους Ainur μαζί και τους φανέρωσε ένα θέμα όλο δύναμη, αποκαλύπτοντάς τους πράγματα μεγαλύτερα και ωραιότερα από ό,τι τους είχε ως τώρα αποκαλύψει. Και η δόξα της αρχής του και το μεγαλείο του τέλους του άφησε έκπληκτους τους Ainur, έτσι ώστε υποκλίθηκαν μπροστά στον Iluvatar και σιώπησαν.
Τότε ο Iluvatar τους είπε:
" Από το θέμα που σας φανέρωσα, επιθυμώ τώρα εσείς να κάνετε όλοι μαζί αρμονικά μια Μεγάλη Μουσική. Κι επειδή σας έχω δώσει με την Άφθαρτη Φλόγα, θα δείξετε τις ικανότητές σας διανθίζοντας αυτό το θέμα, ο καθένας ελεύθερα με τις δικές του σκέψεις και επινοήσεις. Εγώ όμως θα καθίσω και θα ακούω και θα χαίρομαι, που εσείς έχετε αφυπνίσει κι έχετε κάνει τραγούδι μια τόσο μεγάλη ομορφιά".
Τότε οι φωνές των Ainur, σαν άρπες και λαγούτα, φλογέρες και τρομπέτες, βιόλες και αρμόνια και σαν αμέτρητες χορωδίες που ψάλλουν με λόγια, άρχισαν να διαμορφώνουν το θέμα του Iluvatar σε μεγαλειώδη μουσική και ο ήχος της υψώθηκε σε ατελείωτες εναλλασσόμενες μελωδίες πλεγμένες αρμονικά, που πέρασαν και απλώθηκαν σε ύψη και σε βάθη που ο ήχος δεν είχε ξαναπάει και οι τόποι που κατοικούσε ο Iluvatar γέμισαν και ξεχείλισαν και έτσι η μουσική και ο αντίλαλός της απλώθηκαν ως το Κενό, που δεν ήταν άδειο πια. Ποτέ ξανά οι Ainur δεν έφτιαξαν μουσική σαν κι αυτήν, αν και λέγεται ότι θα γίνει ακόμη καλύτερη μπροστά στον Iluvatar από τις χορωδίες των Ainur και των Παιδιών του Iluvatar μετά το τέλος των ημερών. Τότε τα θέματα του Iluvatar θα παιχτούν σωστά και θα αποκτήσουν Οντότητα τη στιγμή που θα προφερθούν, γιατί τότε όλοι θα καταλάβουν απόλυτα το σκοπό του Iluvatar για το ρόλο τους και ο καθένας θα κατανοήσει τον άλλο και ο Iluvatar θα δώσει στις σκέψεις τους τη μυστική φωτιά, επειδή θα είναι πολύ ευχαριστημένος.
Τώρα όμως, ο Iluvatar καθόταν και άκουγε, και για πολύ καιρό του φαινόταν ότι στη μουσική δεν υπήρχαν ελλατώματα. Αλλά καθώς το θέμα εξελισσόταν, γεννήθηκε στην καρδιά του Melkor η επιθυμία να συμπεριλάβει θέματα της δικής του φαντασίας, που δεν εναρμονίζονταν με το θέμα του Iluvatar. Γιατί επιζήτησε μέσα απ'αυτά να αυξήσει τη δύναμή του και τη δόξα του ρόλου που του είχε ανατεθεί. Στον Melkor, απ'όλους τους Ainur, είχαν δωθεί τα μεγαλύτερα χαρίσματα δύναμης και γνώσης και είχε μερίδιο και σ'όλα τα χαρίσματα των αδελφών του. Είχε πάει συχνά μονάχος στους κενούς τόπους αναζητώντας την Άφθαρτη Φλόγα. Γιατί μέσα του έκαιγε η επιθυμία να δώσει Ύπαρξη σε δικά του πράγματα. Και του φαινόταν πως ο Iluvatar δεν είχε λάβει καθόλου υπόψη του το Κενό, κι αυτός δεν είχε υπομονή να το βλέπει άδειο. Δε βρήκε, όμως, τη Φωτιά, γιατί αυτή βρίσκεται με τον Iluvatar. Και επειδή καθόταν μόνος του, είχε αρχίσει να έχει δικές του σκέψεις, διαφορετικές από αυτές των αδελφών του.
Μερικές από αυτές τις σκέψεις τις περιέλαβε τώρα στη μουσική του και αμέσως δημιουργήθηκε κακοφωνία γύρω του και πολλοί από αυτούς που έψαλλαν κοντά του απελπίστηκαν και η σκέψη τους ταράχτηκε και η μουσική τους κόμπιασε. Μερικοί όμως άρχισαν να εναρμονίζουν τη μουσική τους με τη δική του αντί με τη σκέψη που είχαν αρχικά. Τότε η κακοφωνία του Melkor απλώθηκε ακόμα περισσότερο κι οι μελωδίες που είχαν ακουστεί πριν βούλιαξαν σε μια θάλασσα από ταραγμένους ήχους. Ο Iluvatar όμως καθόταν και άκουγε ώσπου λες και σηκώθηκε ολόγυρα στο θρόνο του και λυσσομανούσε θύελλα, μαύρα κύματα που πολεμούσαν το ένα το άλλο μ'ατέλειωτο θυμό που δεν έλεγε να καταλαγιάσει.
Τότε ο Iluvatar σηκώθηκε και οι Ainur είδαν πως χαμογελούσε. Και σήκωσε ψηλά το αριστερό του χέρι κι ένα καινούριο θέμα ξεκίνησε μες στη θύελλα, όμοιο και όμως ταυτόχρονα ανόμοιο με το προηγούμενο, και δυνάμωσε και πήρε νέα ομορφιά. Αλλά η κακοφωνία του Melkor ξεσηκώθηκε αγριεμένα να αντιπαλέψει μαζί του και έγινε πάλι πόλεμος των ήχων πιο βίαιος από πριν, όσπου πολλοί από τους Ainur τρόμαξαν και δεν έψαλλαν πια και κυριάρχησε ο Melkor. Τότε σηκώθηκε πάλι ο Iluvatar και οι Ainur είδαν ότι η όψη του ήταν αυστηρή. Και σήκωσε ψηλά το δεξί του χέρι , και να! ένα τρίτο θέμα γεννήθηκε μέσα στη σύγχυση, και δεν έμοιαζε με τα άλλα. Γιατί στην αρχή φάνηκε απαλό και γλυκό, ένα κυματάκι ήχων απαλών με γλυκιές μελωδίες. Όμως ήταν αδύνατο να καταπνιγεί και απόκτησε από μόνο του δύναμη και βάθος. Και φαινόταν, τέλος, πως υπήρχαν δύο μουσικές που εξελίσσονταν ταυτόχρονα μπροστά στο θρόνο του Iluvatar, εντελώς αντίθετες. Η μία ήταν βαθιά, πλατιά και όμορφη, αργή όμως και δεμένη με μια αμέτρητη λύπη, απ'όπου κυρίως ερχόταν και η ομορφιά της. Η άλλη είχε αποκτήσει τώρα μια δική της συμφωνία. Ήταν όμως δυνατή και μάταιη και επαναλαμβανόταν ασταμάτητα. Είχε λίγη αρμονία, αλλά μάλλον μια κραυγαλέα συμφωνία, λες και πολλές τρομπέτες σάλπιζαν στριγκά τις ίδιες λίγες νότες.Και προσπαθούσε να πνίξει την άλλη μουσική με τη βία της φωνής της, όμως φαινόταν ότι τις πιο θριαμβικές νότες της τις έπαιρνε ή άλλη και τις ύφαινε στο δικό της μεγαλοπρεπές σχέδιο.
Και στη μέση αυτής της διαμάχης, που τα ανάκτορα του Iluvatar τραντάζονταν κι ένα τρεμούλιασμα έφτανε ώς τους τόπους που η ησυχία δεν είχε ποτέ ως τότε ταραχτεί, o Iluvatar σηκώθηκε για τρίτη φορά και η όψη του ήταν τρομερή. Μετά σήκωσε και τα δυο του χέρια ψηλά και με μια συγχορδία, βαθύτερη κι από την Άβυσσο, ψηλότερη κι από τον Ουρανό, διαπεραστική σαν το φως της ματιάς του Iluvatar, η Μουσική έπαψε.
Τότε ο Iluvatar μίλησε και είπε:
"Μεγάλοι είναι οι Ainur και μεγαλύτερος ανάμεσά τους είναι ο Melkor. Αλλά για να γνωρίζει αυτός, όπως και όλοι οι Ainur, ότι εγώ είμαι ο Iluvatar, όλα όσα έχετε ψάλει θα σας τα φανερώσω για να δείτε τι έχετε φτιάξει. Κι εσύ Melkor, θα δεις ότι κανένα θέμα δεν μπορεί να παιχτεί αν δεν έχει την αρχική πηγή του σ'εμένα, ούτε μπορεί κανείς ν'αλλάξει τη μουσική παρά τη θέλησή μου. Γιατί αυτός που θα το προσπαθήσει θα αποδειχτεί δικό μου όργανο για να επινοηθούν πράγματα ακόμα πιο υπέροχα, τα οποία αυτός δεν είχε ούτε καν φανταστεί".
Τότε οι Ainur φοβήθηκαν και δεν καταλάβαιναν ακόμα τα λόγια που τους έλεγε. Και ο Melkor γέμισε ντροπή, από την οποία προήλθε κρυφός θυμός. Αλλά ο Iluvatar σηκώθηκε μεγαλόπρεπα και άφησε τους ωραίους τόπους που είχε φτιάξει για τους Ainur. Και οι Ainur τον ακολούθησαν.
Όταν όμως έφτασαν στο Κενό,ο Iluvatar τους είπε:
"Δείτε τη Μουσική σας!" και τους έδειξε ένα όραμα, δίνοντάς τους ταυτόχρονα όραση εκεί που πριν είχαν μόνο ακοή. Και είδαν ένα νέο Κόσμο που εμφανίστηκε μπροστά τους, και ήταν σφαιρικός μέσα στο Κενό, κι εκεί μέσα στηριζόταν αλλά δεν ήταν σαν κι αυτό. Κι όπως κοιτούσαν και θαύμαζαν, ο Κόσμος αυτός άρχισε να ξεδιπλώνει την ιστορία του και τους φάνηκε πως ζούσε και μεγάλωνε. Και αφού οι Ainur κοίταξαν για αρκετή ώρα σιωπηλοί, ο Iluvatar είπε ξανά:
"Δείτε τη Μουσική σας! Αυτό είναι το αποτέλεσμα της μουσικής σας τέχνης. Και ο καθένας σας θα δει να συμπεριλαμβάνονται εκεί μέσα, ανάμεσα στο σχέδιο που σας έδωσα, όλα εκείνα που μπορεί να φαίνεται ότι ο καθένας σας μόνος του επινόησε ή πρόσθεσε. Κι εσύ, Melkor, θα ανακαλύψεις όλες τις πιο κρυφές σκέψεις του νου σου και θα διακρίνεις ότι δεν αποτελούν παρά μέρος του όλου και συνεισφορά στη δόξα του".
Και για άλλα πολλά μίλησε ο Iluvatar στους Ainur τότε και, επειδή θυμόνταν τα λόγια του και γνώριζαν τη μουσική που ο καθένας είχε φτιάξει, οι Ainur γνωρίζουν πολλά από αυτά που ήταν, και είναι, και πρόκειται να έρθουν, και λίγα είναι αυτά που δεν βλέπουν. Όμως υπάρχουν και μερικά πράγματα που δεν μπορούν να δουν, ούτε μόνοι, ούτε μαζί, γιατί σε κανέναν έξω από τον εαυτό του δεν έχει αποκαλύψει όλα όσα έχει στο νου του ο Iluvatar. Και σε κάθε εποχή εμφανίζονται πράγματα καινούρια που δεν τα'χει προβλέψει κανείς, γιατί δεν προέρχονται από το παρελθόν. Κι έτσι, καθώς αυτό το όραμα του Κόσμου ξετυλιγόταν μπροστά τους, οι Ainur είδαν ότι περιείχε πράγματα που δεν τα είχαν σκεφτεί. Και είδαν έκπληκτοι τον ερχομό των Παιδιών του Iluvatar και τον τόπο διαμονής που είχε ετοιμαστεί για αυτά. Και διέκριναν ότι κι αυτοί οι ίδιοι με τη μουσική τους είχαν ασχοληθεί με την προετοιμασία αυτού του τόπου, χωρίς να γνωρίζουν πως η μουσική αυτή είχε πέρα από την ομορφιά της και κάποιον άλλο σκοπό. Γιατί τα Παιδιά του Iluvatar ήταν αποκλειστικά δική του επινόηση. Και ήρθαν με το τρίτο θέμα και δεν υπήρχαν στο θέμα που τους είχε προτείνει στην αρχή ο Iluvatar και κανείς από τους Ainur δε συμμετείχε στη δημιουργία τους. Γι'αυτό, μόλις τα είδαν, τα αγάπησαν ακόμα περισσότερο, γιατί ήταν όντα διαφορετικά από αυτούς, παράξενα κι ελεύθερα. Και σ'αυτό ξαναείδαν το νου του Iluvatar να αντικατοπτρίζεται και γνώρισαν λίγο περισσότερο τη σοφία του, που διαφορετικά θα'χε παραμείνει κρυφή ακόμα κι από τους Ainur.
Λοιπόν, τα Παιδιά του Iluvatar είναι τα Ξωτικά και οι Άνθρωποι, οι Πρωτογέννητοι και οι Επόμενοι. Κι ανάμεσα σε όλα τα θαυμάσια του Κόσμου, τις τεράστιες αίθουσες και τους χώρους του και τις περιστρεφόμενες φωτιές του, ο Iluvatar διάλεξε έναν τόπο για κατοικία τους στα Βάθη του Χρόνου κι ανάμεσα στα αμέτρητα αστέρια. Και αυτός ο τόπος μπορεί να φανεί σαν κάτι πολύ μικρό για όποιον υπολογίζει μόνο το μεγαλείο των Ainur και όχι την τρομερή τους οξύτητα. Σαν κι αυτόν που θα πάρει όλο το χώρο της Arda για να θεμελιώσει μια κολόνα κι εκεί να την υψώσει ώσπου ο κώνος της κορυφής της να γίνει πιο μυτερός κι από βελόνα. Ή σαν αυτόν που μόνο θα μετρήσει την ατέλειωτη απεραντοσύνη του Κόσμου, τον οποίο ακόμη φτιάχνουν οι Ainur, και όχι τη λεπτομερή ακρίβεια με την οποία δίνουν σχήμα σε όλα τα πράγματα εκεί μέσα. Αλλά όταν οι Ainur είδαν αυτό τον τόπο κατοικίας σε όραμα και είδαν τα Παιδιά του Iluvatar να εγείρονται από κει, τότε πολλοί από τους πιο μεγάλους έστρεψαν τη σκέψη και την επιθυμία τους προς εκείνο τον τόπο. Κι απ'αυτούς κυριότερος ήταν ο Melkor, όπως και στην αρχή ήταν ο πιο μεγάλος από τους Ainur που έλαβαν μέρος στη Μουσική. Και υποκρινόταν, ακόμα και στον εαυτό του στην αρχή, πως επιθυμούσε να πάει εκεί και να τα τακτοποιήσει όλα για το καλό των Παιδιών του Iluvatar, ελέγχοντας την αναστάτωση από τη ζέστη και το κρύο που τον διαπερνούσαν. Όμως αυτός μάλλον επιθυμούσε να υποτάξει στη θέλησή του και τα Ξωτικά και τους Ανθρώπους, επειδή ζήλευε τα δώρα με τα οποία ο Iluvatar υποσχέθηκε να τους προικίσει. Και ακόμη επιθυμούσε κι αυτός να έχει υπηκόους και υπηρέτες και να τον αποκαλούν Αφέντη και να εξουσιάζει τη θέληση των άλλων.
Αλλά οι άλλοι Ainur κοίταξαν τον τόπο εκείνο που βρισκόταν στους αχανείς χώρους του Κόσμου και που τα Ξωτικά ονομάζουν Arda, Γη. Και οι καρδιές τους αναγάλλιασαν στο φως και τα μάτια τους, βλέποντας τόσα χρώματα, γέμισαν χαρά. Αλλά εξαιτίας της βουής της θάλασσας ένιωσαν μεγάλη ανησυχία. Και παρατήρησαν τους ανέμους και τον αέρα και τα υλικά από τα οποία ήταν φτιαγμένη η Arda, το σίδερο και την πέτρα, το ασήμι και το χρυσάφι και πολλά άλλα: αλλά από όλα αυτά πιο πολύ παίνεσαν το νερό. Και λένε οι Eldar ότι στο νερό ζει ακόμα ο απόηχος της Μουσικής των Ainur περισσότερο παρά οπουδήποτε αλλού σ'αυτήν τη Γη. Και πολλά από τα Παιδιά του Iluvatar ακούνε ακόμα αχόρταγα τις φωνές της Θάλασσας, κι όμως δεν ξέρουν για ποιο πράγμα ακούνε.
Τότε ο Ainu, που τα Ξωτικά ονομάζουν Ulmo, έστρεψε τη σκέψη του στο νερό, και από όλους αυτός ήταν που είχε βαθύτερα διδαχτεί τη μουσική από τον Iluvatar. Για τον αέρα όμως και τους ανέμους είχε ασχοληθεί περισσότερο ο Manwe, ο ευγενέστερος από τους Ainur. Την υφή της Γης την είχε μελετήσει ο Aule, στον οποίο ο Iluvatar είχε δώσει δεξιοσύνη και γνώση ελάχιστα μικρότερη από του Melkor. Η απόλαυση όμως και η υπερηφάνεια του Aule βρίσκεται στη διαδικασία της κατασκευής και στο κατασκεύασμα και όχι στην ιδιοποίηση ή στη δική του εξουσία. Γι'αυτό δίνει και δεν αποθηκεύει και είναι ελεύθερος από έγνοιες.
Και ο Iluvatar μίλησε στον Ulmo και είπε:
" Δε βλέπεις πως εδώ σ'αυτό το μικρό βασίλειο στα Βάθη του Χρόνου ο Melkor κάνει πόλεμο στη δική σου επικράτεια; Έχει επινοήσει φοβερό κρύο και άμετρο κι όμως δεν έχει καταφέρει να καταστρέψει την ομορφιά των πηγών σου, ούτε τις καθάριες λίμνες σου. Κοίταξε το χιόνι και την περίτεχνη δουλειά του παγετού! Ο Melkor έχει επινοήσει θερμοκρασίες και φωτιές χωρίς μέτρο και δεν έχει καταφέρει να στεγνώσει τον πόθο σου ούτε έχει τελείως υποτάξει τη μουσική της θάλασσας. Εσύ κοίταξε μάλλον το ύψος και τη δόξα των συννέφων και τις πάντα διαφορετικές ομίχλες. Και άκουσε τη βροχή να πέφτει στη Γη! Και μέσα από αυτά τα σύννεφα πηγαίνεις πιο κοντά στον Manwe, το φίλο σου, που τον αγαπάς".
Τότε ο Ulmo αποκρίθηκε:
"Πραγματικά, το Νερό τώρα έχει γίνει ωραιότερο απ'ότι το φαντάστηκε η καρδιά μου, γιατί ούτε η μυστική μου σκέψη είχε συλλάβει τη χιονοστιβάδα, ούτε πουθενά σ'όλη μου τη μουσική δεν είχα περιλάβει τη βροχή που πέφτει. Θα πάω να βρω τον Manwe για να φτιάχνουμε πάντα μαζί μελωδίες για τη δική σου απόλαυση!"
Και ο Manwe και ο Ulmo από την αρχή είναι σύμμαχοι και σε όλα έχουν πιστά υπηρετήσει το σκοπό του Iluvatar.
Αλλά ενώ μιλούσε ακόμα ο Ulmo και, ενώ ακόμα οι Ainur κοιτούσαν το όραμα, αυτό απομακρύνθηκε και χάθηκε από τα μάτια τους. Και τους φάνηκε ότι εκείνη τη στιγμή διέκριναν ένα καινούριο πράγμα, τη Σκοτεινιά, που δεν τη γνώριζαν πριν παρά μόνο νοερά. Είχαν όμως γοητευτεί από την ομορφιά του οράματος και είχαν απορροφηθεί στο ξεδίπλωμα του Κόσμου που γεννήθηκε εκεί και ο νους τους γέμισε απ'αυτό. Γιατί η ιστορία δεν ήταν ολοκληρωμένη και τα γυρίσματα του χρόνου δεν ήταν ολοκληρωμένα όταν το όραμα απομακρύνθηκε. Και μερικοί έχουν πει ότι το όραμα διακόπηκε πριν την ολοκλήρωση της Κυριαρχίας των Ανθρώπων και πριν να σβήσουν οι Πρωτογέννητοι. Γιατί, αν και η Μουσική βρίσκεται παντού σε όλα, οι Valar δεν έχουν δει τις Μετέπειτα Εποχές ή το τέλος του Κόσμου.
Τότε δημιουργήθηκε ανησυχία ανάμεσα στους Ainur. Ο Iluvatar όμως τους κάλεσε και είπε:
"Γνωρίζω την επιθυμία του νου σας να υπάρξει πραγματικά αυτό που είδατε όχι μόνο στη σκέψη σας αλλά όπως υπάρχετε εσείς οι ίδιοι, και όμως διαφορετικά. Γι'αυτό λέγω: Ea! Γεννηθήτωσαν αυτά τα πράγματα! Και θα στείλω στο Κενό την Ακατάλυτη Φλόγα και αυτή θα βρίσκεται στην καρδιά του Κόσμου, και ο Κόσμος θα Γεννηθεί. Και όσοι από εσάς το επιθυμήσουν, μπορούν να κατεβούν σ'αυτόν".
Και ξαφνικά οι Ainur είδαν πολύ μακριά ένα φως, που έμοιαζε σαν σύννεφο, με μια ζωντανή φλόγα για καρδιά. Και κατάλαβαν πως αυτό δεν ήταν μόνο όραμα, αλλά πως ο Iluvatar είχε φτιάξει ένα νέο δημιούργημα: την Ea, τον Κόσμο που Είναι.
Και έτσι έγινε ώστε μερικοί από τους Ainur να κατοικούν ακόμα με τον Iluvatar πέρα από τα όρια του Κόσμου. Ενώ άλλοι, κι ανάμεσά τους πολλοί από τους μεγαλύτερους και καλύτερους, πήραν την άδεια του Iluvatar και κατέβηκαν σ'αυτόν. Ο Iluvatar όμως έθεσε αυτή την προϋπόθεση, ότι η δύναμή τους από τότε και στο εξής θα περιέχεται και θα είναι δεμένη στον Κόσμο, θα είναι μέσα του για πάντα ώσπου να ολοκληρωθεί, έτσι ώστε αυτοί να είναι η ζωή του και αυτός η δική τους-αυτή είναι η αναγκαιότητα της αγάπης τους. Και από τότε ονομάστηκαν Valar, οι Δυνάμεις του Κόσμου.
Αλλά όταν οι Valar μπήκαν στην Εα, έμειναν στην αρχή κατάπληκτοι και τα έχασαν, γιατί τα πάντα ήταν λες και τίποτα δεν είχε γίνει ακόμα από όσα είχαν δει στο όραμα και όλα βρίσκονταν στην αρχή τους και δεν είχαν ακόμη σχηματιστεί, και ήταν σκοτάδι. Γιατί η Μεγάλη Μουσική δεν ήταν παρά το μεγάλωμα και το λουλούδιασμα της σκέψης στα Άχρονα Παλάτια και το Όραμα ήταν μόνο μια προόραση. Τώρα όμως οι Valar είχαν εισέλθει στην αρχή του Χρόνου και είδαν ότι ο Κόσμος δεν είχε παρά προσκιαγραφηθεί και προτραγουδηθεί και αυτοί έπρεπε να τον φτιάξουν. Έτσι άρχισαν τα μεγάλα και επίπονα έργα τους σε ερημιές αχαρτογράφητες και ανεξερεύνητες και σε εποχές αχρονολόγητες και ξεχασμένες, ώσπου στα Βάθη του Χρόνου και καταμεσής στα αχανή δώματα της Εα παρουσιάστηκε εκείνη η ώρα και εκείνος ο χώρος, όπου δημιουργήθηκε ο τόπος της κατοικίας των Παιδιών του Iluvatar.
Και σ'αυτό το έργο τον κύριο λόγο έπαιξαν ο Manwe, o Aule και ο Ulmo. Ήταν όμως κι ο Melkor εκεί απ'την αρχή και ανακατευόταν σε όλα όσα γίνονταν και τα'φερνε, αν μπορούσε, σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες και σκοπούς. Και άναψε μεγάλες φωτιές. Όταν, λοιπόν, η Γη ήταν ακόμα νέα και γεμάτη φλόγα, ο Melkor τη διεκδίκησε και είπε στους άλλους Valar:
"Αυτό θα είναι το δικό μου βασίλειο. Και το παίρνω στο όνομά μου!"
Ο Manwe όμως ήταν ο αδελφός του Melkor στο νου του Iluvatar και ήταν το κύριο όργανο στο δεύτερο θέμα που είχε ξεκινήσει ο Iluvatar ενάντια στην κακοφωνία του Melkor. Και κάλεσε κοντά του πολλά πνεύματα ανώτερα και κατώτερα, που κατέβηκαν στα πεδία της Arda και βοήθησαν τον Manwe μην τυχόν και ο Melkor εμποδίσει την ολοκλήρωση των μόχθων τους για πάντα, και μαραθεί η Γη πριν ανθίσει. Και ο Manwe είπε στον Melkor:
"Δε θα οικειοποιηθείς αυτό το βασίλειο άδικα, γιατί πολλοί άλλοι έχουν κοπιάσει εδώ όχι λιγότερο από σένα".
Και διαφώνησαν σοβαρά ο Melkor και οι άλλοι Valar. Και προσωρινά ο Melkor αποτραβήχτηκε και έφυγε σε άλλες περιοχές κι έκανε εκεί ό,τι μπορούσε. Αλλά απ'την καρδιά του δεν έβγαζε τον πόθο για το Βασίλειο της Arda.
Τώρα οι Valar πήραν σχήμα και μορφή. Και επειδή η αγάπη τους για τα Παιδιά του Iluvatar που περίμεναν με ελπίδα, τους είχε προσελκύσει στον Κόσμο, πήραν σχήμα σύμφωνα με όσα είχαν δει στο Όραμα του Iluvatar, εκτός από το μεγαλείο και τη λάμψη. Το σχήμα τους επι πλέον προέρχεται από τη γνώση που έχουν του ορατού Κόσμου, παρά από τον ίδιο τον Κόσμο.Και δεν το χρειάζονται παρά μόνο όπως χρησιμοποιούμε εμείς τα ρούχα, που μπορεί και να είμαστε γυμνοί χωρίς να χάνουμε την οντότητά μας. Έτσι και οι Valar μπορούν να κινούνται γυμνοί αν θέλουν, και τότε ούτε οι Eldar δεν μπορούν να τους διακρίνουν ακόμα και αν είναι παρόντες. Όταν όμως οι Valar θελήσουν να ντυθούν, παίρνουν μορφές άλλοι ανδρικές και άλλοι γυναικείες. Γιατί από την αρχή τους είχαν αυτήν τη διαφορά διάθεσης και αυτήν απλά την ενσαρκώνει ο κάθε Valar στην επιλογή του. Αυτός όμως δεν δημιουργείται απ'αυτήν την επιλογή. Όπως και σ'εμάς το αρσενικό και το θηλυκό μπορεί να φαίνεται από τα ρούχα αλλά δε δημιουργείται από αυτά. Αλλά τα σχήματα, με τα οποία ντύνονται οι Μεγάλοι, δεν είναι πάντα σαν τα σχήματα των βασιλιάδων και των βασιλισσών των Παιδιών του Iluvatar.Γιατί άλλες φορές μπορεί να ντύνονται με τη σκέψη τους και να γίνονται ορατοί με μορφές μεγαλείου και τρόμου.
Και οι Valar πήραν με το μέρος τους πολλούς συντρόφους, άλλους μικρότερους και άλλους σχεδόν τόσο μεγάλους όσο αυτοί, και δούλευαν κοπιαστικά όλοι μαζί για να βάλουν τάξη στη Γη και να τιθασεύσουν τις ταραχές της. Τότε ο Melkor είδε τι γινόταν και ότι οι Valar περπατούσαν στη Γη σαν ορατές δυνάμεις, ντυμένοι με τα ρούχα του κόσμου, και ήταν όμορφοι και ένδοξοι να τους βλέπει κανείς και ευτυχισμένοι. Και είδε ότι η Γη γινόταν κήπος για να τη χαίρονται, γιατί οι ταραχές της είχαν τεθεί υπό έλεγχο. Ο φθόνος του τότε μεγάλωσε ακόμη περισσότερο. Και πήρε κι αυτός ορατή μορφή, αλλά εξαιτίας της διάθεσής του και της κακίας που έκαιγε μέσα του, αυτή η μορφή ήταν σκοτεινή και φοβερή. Και κατέβηκε στην Arda με δύναμη και μεγαλείο μεγαλύτερο από κάθε άλλον Valar, σαν βουνό που περπατά στη θάλασσα κι έχει το κεφάλι του ψηλότερα από τα σύννεφα και είναι τυλιγμένο σε πάγο κι έχει κορόνα καπνό και φωτιά. Και το φως των ματιών του Melkor ήταν σαν φλόγα που ξεραίνει με τη θερμότητα και διαπερνά με μια θανατερή παγωνιά τα πάντα.
Έτσι άρχισε η πρώτη μάχη των Valar με τον Melkor για την κυριαρχία της Arda. Και για κείνες τις αναταραχές τα Ξωτικά γνωρίζουν ελάχιστα. Γιατί ό,τι έχει γραφεί εδώ προέρχεται από τους ίδιους τους Valar, με τους οποίους τα Ξωτικά μίλησαν στη γη του Valinor, και από τους οποίους διδάχτηκαν. Αλλά οι Valar έλεγαν λίγα για τους πολέμους πριν τον ερχομό των Ξωτικών. Όμως λέγεται ανάμεσα στους Eldar ότι οι Valar πάντοτε προσπαθούσαν, σε πείσμα του Melkor, να κυβερνήσουν τη Γη και να την προετοιμάσουν για τον ερχομό των Πρωτογέννητων. Κι έφτιαχναν στεριές κι ο Melkor τις χαλούσε. Έσκαβαν κοιλάδες κι ο Melkor τις σήκωνε ψηλά. Σμίλευαν βουνά κι ο Melkor τα καταβαράθρωνε. Κοίλωναν θάλασσες κι ο Melkor τις άδειαζε. Και τίποτα δεν μπορούσε να ειρηνέψει ούτε να ολοκληρωθεί, γιατί μόλις οι Valar άρχιζαν ένα έργο, αμέσως ο Melkor θα το χαλούσε ή θα το διέφθειρε. Όμως οι κόποι τους δεν πήγαιναν όλοι χαμένοι. Και, αν και πουθενά και σε κανένα έργο η θέληση και ο σκοπός τους δεν ολοκληρώνονταν τελείως και όλα τα πράγματα είχαν σχήμα και χρώμα διαφορετικό από εκείνο που αρχικά οι Valar σκόπευαν, όμως, παρ'όλα αυτά, σιγά σιγά η Γη σχηματίστηκε και σταθεροποιήθηκε. Κι έτσι, τέλος, ο τόπος κατοικίας των Παιδιών του Iluvatar ιδρύθηκε στα Βάθη του Χρόνου και ανάμεσα στα αμέτρητα αστέρια".
